10 اسطوره جهان ورزش
سروش راسخ/ در تعریف اسطوره آمده است که «روایت یا جلوهای نمادین درباره ایزدان، فرشتگان، موجودات فوق طبیعی و به‌طور کلی جهان‌شناختی که یک قوم برای تفسیر خود از هستی به کار میبندد»؛ به‌عبارت دیگر، اسطوره تلاشی برای بیان واقعیت‌های پیرامونی با امور فراطبیعی‌ست. اما به‌نظر می‌رسد که در دنیای امروز برای اسطوره شدن چندان هم نیاز نیست فراطبیعی باشید و این مسئاله خود را در جهان ورزش به‌خوبی نشان می‌دهد. نام‌های بلندآوازه‌ای در دنیای ورزش هستند که برای بسیاری از جوانان دست نیافتنی به‌شمار می‌روند و آنقدر همراه رویاها و افتخارات مردمک یک کشور، نسل به نسل حضور داشته‌اند که نمی‌توان چیزی جز اسطوره نامیدشان. درطول تاریخ، ورزشکاران بسیاری در رشته‌های مختلف موفق شدند که به عناوین افتخارآمیز و قهرمانی دست یابند؛ اما از میان تمام آنها فقط عده کمی توانستند که چهره‌ای منحصربه‌فرد بوده و به‌عنوان الهام‌بخش و اسطوره دیگر ورزشکاران نامشان برای همیشه در تاریخ ورزش ثبت شود. کسانی که در رشته‌های تخصصی خود به‌واسطه فاکتورهای مختلفی از جمله تعدد قهرمانی‌ها، ویژگی‌های اخلاقی متفاوت و رکوردهای افسانه‌ای که از خود به جای گذاشته‌اند، خاص بودن را در ورزش تعریف کردند. ورزشکارانی که همواره مورد توجه رسانه‌ها و مردم قرار داشته‌اند و گاه از یک چهره ملی فراتر رفته و به چهره‌ای جهانی و مجبوب برای تمام دوستداران ورزش تبدیل شده‌اند. هرچند برخی از آنان نیز در تاریخ ماندگار شده‌اند اما نه‌به‌واسطه حسن رفتار و قهرمانی‌های صرف، بلکه به‌دلیل مختصات متفاوتی که از خود در دوران حرفه‌ای‌شان به جای گذاشته‌اند. در این لیست مروری خواهیم داشت بر ورزشکارانی که تاریخ آنها به یاد خواهد داشت.
استنلی ماتیوس
پیرمرد دنیای فوتبال در سال ۱۹۱۵ به دنیا آمد و در فوریه سال ۲۰۰۰ زمانی‌که ۸۵ساله بود درگذشت. فوتبالیست انگلیسی فقط در دو باشگاه استوک سیتی و بلک پول فعالیت داشت و آخرین فصلی که به بازی رسمی پرداخت به فصل ۱۹۶۴ و ۱۹۶۵مربوط می‌شود که در آن زمان ۵۰ساله بود!
مایکل جوردن
جوردن افسانه‌ای متولد ۱۹۶۳ است؛ اما برای بسکتبالیستی با قدرت بدنی و مهارت‌های مایکل جوردن، بازنشستگی هیچ معنا و مفهومی ندارد. وی دارای دو مدال طلای المپیک و یک قهرمانی جهان در مسابقات بسکتبال است و دوران اوجش از ۳۲سالگی که دیگر بسکتبالیست‌ها به فکر اعلام بازنشستگی می‌افتند، آغاز شد.
محمدعلی کلی
محمدعلی فقط یک نام نبود؛ او شور و هیجانی به رینگ بوکس داده بود که میلیون‌ها هوادار از سراسر جهان به‌دست آورد. او به‌دلیل واکنش‌های سریع و ناگهانی شهرت داشت و چالاک‌ترین بوکسور تاریخ لقب گرفت. به‌خاک‌زدن بوکسورهای بزرگی مانند جو فرازیر باعث شد به او لقب پادشاه پادشاهان داده شود.
یوسین بولت
این دونده جامائیکایی، سریع‌ترین مرد جهان لقب گرفته و کارنامه‌ای سنگین از افتخارات متعدد دارد. در المپیک 2008، دو رکورد مهم را به نام خود ثبت کرد که هنوز کسی نتوانسته آنان را بهبود ببخشد. بولت نخستین دوندهٔ سرعتی‌ست که نُه مدال طلای المپیک را کسب کرده است.
جیمز اوونز
جیمز کلیولند «جسی» اوونز، دونده افسانه‌ای مرد آمریکایی بود که در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ برلین توانست چهار مدال طلا را از آنِ خود کند. او در سال ۱۹۳۶ در حضور هیتلر نیز مدال دو ۱۰۰متر مردان را کسب کرد. او نخستین ورزشکار آفریقایی–آمریکایی‌ست که به تبلیغ برای لوازم ورزشی پرداخت.
بابی فیشر
خیلی‌‌ها فیشر را بهترین شطرنج‌باز تاریخ می‌انگارند و خود او نیز با شیطنت خاصی همین ادعا را مطرح می‌کرد. گفته می‌شود که هوش ذاتی و IQ او از آلبرت اینشتین هم بالاتر بوده است؛ گری کاسپاروف شطرنج باز معروف روسی گفته است: «فیشر را باید پیشاهنگ و حتی پایه‌گذار شطرنج حرفه‌ای نامید».
نادیا کومانچی
در سال ۱۹۷۶میلادی این ژیمناست جوان رومانیایی برای اولین‌بار در تاریخ المپیک امتیاز کامل ۱۰ را کسب کرد و به یک افسانه ورزشی تبدیل شد. تمام هفت داور مسابقه به او امتیاز کامل ۱۰ را دادند. او در مسابقات المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶میلادی ۳مدال طلا، ۱نقره و ۱مدال برنز کسب کرد و یکی از نوابغ این رشته ورزشی‌ست.
مایکل شوماخر
مایکل شوماخر؛ بزرگ‌ترین و سریع‌ترین راننده‌ای‌‌ست که تاریخ به خود دیده است. مایکل در طول دهه‌های گذشته پدیده فرمول وان دنیا بوده است. شوماخر آلمانی با ثبت رکورد ۹۱ پیروزی یکی از موفق‌ترین راننده مسابقات فرمول یک به شمار می‌رود و به‌عنوان پر افتخارترین راننده تاریخ این رشته مطرح است.
پله
پله در دوران بازیکنی خود سه جام جهانی را کسب کرد و رکوردهای بسیاری را شکست؛ از جمله اینکه سومین بازیکنی‌ست که ۱۰۰۰ گل به ثمر رساند. از القاب دیگر او «او ری» (شاه) و «پرولا نگرا» (مروارید سیاه) بودند. او عموماً بزرگ‌ترین و بهترین بازیکن تاریخ جهان فوتبال شناخته می‌شود.
مارسنا لایل آلبرگا
در سال 1953 تبدیل به اولین زنی شد که در لیگ حرفه‌ای بیس‌بال بازی کرد. او یکی از درخشان‌ترین بازیکنان بیس‌بال تاریخ آمریکا بود که تنها به‌دلیل رنگ‌پوست سیاهش نتوانست در لیگ بانوان آمریکا که تنها مختص زنان سفیدپوست بود به میدان برود، در نتیجه وارد لیگ حرفه‌ای مردان سیاه‌پوست آمریکا شد.