«کانی گراوان» سردشت؛چشمه‌ای محصور در سازه‌های رنگی

چشمه «کانی گراوان» یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی استان «آذربایجان‌غربی» محسوب می‌شود که سالانه پذیرای گردشگران زیادی از گوشه‌وکنار کشور است. آب سرد این چشمه به‌دلیل شوری، غیرقابل‌شرب است. رسوب املاح موجود در چشمه با گذر زمان، سازه آهکی رنگارنگی در اطراف آن به‌وجود آورده که بر زیباییِ چشمه افزوده است. به‌علاوه فعل‌وانفعالات شیمیایی آب چشمه موجب شده است تا هرساله ارتفاع این سازه افزایش یابد. در زمستان‌ها سازه آهکی یخ می‌زند؛ درحالی‌که آب چشمه به‌دلیل وجود نمک در آن همچنان جریان دارد. علت نام‌گذاری این چشمه مشخص نیست. افراد محلی، نام آن‌را اصطلاحی در زبان کردی تفسیر می‌کنند: «گراوان» یعنی آبی سخت و سنگین و شاید به‌دلیل وجود املاح زیاد در آب چشمه، آن‌را «گراوان» نامیده‌اند. «کانی گراوان» از چشمه‌های غنی آب‌معدنی‌ست که میزان املاح محلول‌درآب آن بالغ‌بر یک‌گرم در لیتر است. خواص درمانی چشمه بسیار است و می‌توان آن‌را در دسته‌بندی چشمه‌های آب‌معدنی گازدار جا داد که در بسیاری از امورِ زیبایی و پوست کاربرد دارد. شهرت اصلی چشمه «کانی گراوان» به‌دلیل جوشیدن آبی با خواص مفید و مورداستفاده در درمان‌های بیوفیزیولوژیکی‌ست. وجود املاح معدنی و طبیعی در آب چشمه «کانی گراوان» باعث گسترش توریسم‌درمانی در منطقه شده و همه‌ساله گردشگران بسیاری را برای درمان بیماری‌های پوستی، دردهای استخوانی و نیز بیماری‌هایی همچون روماتیسم و دردهای عضلانی به شهرستان «سردشت» و روستای «کانی گویز» هدایت می‌کند. این آب پس از جریان در سطح زمین، از خود موادی به‌جا می‌گذارد که باگذشت‌زمان، توده‌ای مخروطی‌شکل جالب خلق می‌کند و تپه‌ای رنگارنگ پدید می‌آورد. وجود تپه میان طبیعت سرسبز منطقه، منظره‌ای چشم‌نواز با طیف رنگی زیبایی ایجاد کرده. این سازه آهکی که چشمه از درونش می‌جوشد، حدود ۲۰‌متر ارتفاع دارد. رودخانه‌ای که از پای این سازه طبیعی می‌گذرد، رودخانه «هرمزآباد» است که در بهار پرآب می‌شود، محیط پیرامون خود را سیراب می‌کند و منظره‌ای دل‌نشین و سرسبز با دشت‌هایی پُرگل را به‌ارمغان می‌آورد. ایرنا

ارسال دیدگاه شما

هفته‌نامه در یک نگاه
ویژه نامه
بالای صفحه