پلیس حافظه

«پلیس حافظه» اثری موفق و پرفروش از «یوکو اوگاوا»؛ نویسنده‌ ژاپنی معاصر است. او در‌این‌رمانِ سورئال به شرح زندگی مردمِ یک جزیره‌ بی‌نام پرداخته است که تحت شدیدترین تدابیر امنیتیِ پلیسِ حافظه اداره می‌شود. در‌این‌اثرِ پادآرمان‌شهری، آنچه به‌صورت تصادفی از زندگی و خاطرات انسان‌ها حذف می‌شود، به‌گونه‌ای‌ست که حتی به‌یاد نمی‌آورند چه‌چیز را از خاطر برده‌اند! نویسنده در «پلیس حافظه» (The Memory Police) رمانی کاملاً مهیج را در مقابل مخاطب خود قرار داده و به‌تبعیت‌از میراث نویسندگانِ بزرگی مانند جورج ارول، دیمیتری گلوخوفسکی، ولادیمیر نیکولایویچ واینوویچ و ... معضلاتِ یک جامعه‌ در‌حال‌سقوط بر‌اثرِ بحران‌های متعدد زیست‌محیطی، فقر و فقدانِ آزادی و برابری را به‌خوبی به‌تصویر کشیده است. همانند اغلب آثار پادآرمان‌شهری، این قصه نیز به توصیف و تشریحِ ساختار متزلزل سیاسی و حکومتِ خودکامه‌ای پرداخته است که آزادی‌های فردی و اجتماعی را از شهروندانِ خود سلب کرده و آن‌ها را به‌هر‌طریقِ ممکن، تحت‌نظارت همیشگیِ خود دارد. «یوکو اوگاوا» در‌این‌ناکجاآبادِ ناآباد، در‌این‌جزیره که نامی ندارد، داستانِ خود را خلق کرده است. او از زندگیِ مردمی می‌گوید که به ناپدیدشدن‌ها عادت کرده‌اند: عطر، کتاب، میوه، کلاه، احساس، انسان! پلیس حافظه نیز حضور دارد تا در‌این‌هجمه از ترومای فقدانی که خودخواسته ایجاد کرده است، اطمینان یابد آنچه از زندگیِ مردم حذف می‌شود، از خاطراتِ آن‌ها نیز محو شده باشد. پلیس به‌شکلی نظام‌مند هرچه را که می‌تواند از زندگی و اذهان مردم حذف و واقعیتِ مطلوبِ خود را جایگزینِ آن‌ می‌کند. راوی داستان، دختری نویسنده و گریزان از چنگِ پلیسِ حافظه است. وقتی او متوجه می‌شود جانِ ویراستارش در خطر است، نقشه‌ای می‌چیند تا او را زیر تخته‌های اتاقش پنهان کند و باهم به آخرین راه احتمالیِ رهایی از نابودیِ حافظه؛ یعنی نوشتن، بپردازند. در «پلیس حافظه» می‌توانید ردپای «1984» و «قلعه‌ حیوانات» از جورج اورول، «سرگذشت ندیمه» از مارگارت اتوود، «کوری» از ژوزه ساراماگو، «ما» از یوگنی زامیاتین و ... را مشاهده کنید.

ارسال دیدگاه شما

هفته‌نامه در یک نگاه
ویژه نامه
بالای صفحه