آینده تیره‌وتار اتحادیه اروپا در سال دشوار 2021
شبکه خبری سی‌ان‌ان در گزارشی نوشت: سال ۲۰۲۰ باتوجه‌به سیاست‌های ضدآمریکایی دونالد ترامپ، همه‌گیری کرونا و مذاکرات برگزیت، سال دشواری برای اتحادیه اروپا بود؛ اما بعید به‌نظر می‌رسد که سال ۲۰۲۱ وضعیت بهتری را برای این اتحادیه رقم بزند. به‌گزارش ایرنا؛ این رسانه خبری جمعه گزارش داد که کووید-۱۹، برگزیت و اختلافات سیاسی سال ۲۰۲۰ قاره اروپا را تحت‌فشار قرار داد و به اختلافات و تنش‌هایی که طی سال‌ها بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا وجود داشت دامن زد؛ اما این مشکلات در سال ۲۰۲۱ رفع نخواهد شد. بحران‌های سال ۲۰۲۰ تاحدی بر نبود اتحاد در سراسر اتحادیه اروپا سرپوش گذاشت؛ اما به‌رغم آمال بروکسل برای تبدیل‌شدن به اتحادیه‌ای بزرگ و یک قدرت جهانی، این اتحادیه درخصوص مسائلی از تعهد و پایبندی به حاکمیت قانون تا راهبردی هماهنگ در سیاست چین با مقاومت ازسوی برخی کشورها مواجه است. بعد از ماه‌ها مذاکرات سخت و نفس‌گیر، اعضای اتحادیه اروپا سرانجام بر سر بودجه و بسته احیای اقتصادی کرونایی به‌ارزش تقریباً دو‌تریلیون‌دلار به‌توافق رسیدند. کشورهایی که بدترین آسیب را در دوران همه‌گیری دیده‌اند، بسیار به این کمک نیاز دارند. در دوران بحران کرونا نگرانی‌هایی نیز درباره استفاده از اقدامات اضطراری در برخی کشورهای اتحادیه اروپا نظیر مجارستان و لهستان مطرح شد که حقوق اولیه شهروندان را نقض می‌کرد. تا قبل از برگزیت، تنها جنبش‌های پوپولیستی بودند که خواهان ترک اتحادیه اروپا بودند. سال‌ها بعد‌از‌آن، احزاب اروپا‌ستیز دیگر به فکر خروج نیستند، اکنون آن‌ها می‌خواهند بر این اتحادیه سلطه پیدا کنند. برگزیت به‌معنای خروج انگلیس از اتحادیه اروپاست. دولت این کشور در‌پی یک همه‌پرسی در سال ۲۰۱۶ برای خروج از اتحادیه اروپا، اعلام کرد در ۲۹ مارس ۲۰۱۷ رویه رسمی برای خروج را آغاز خواهد کرد و درنهایت، ۳۱ ژانویه سال ۲۰۲۰ میلادی از اتحادیه اروپا جدا خواهد شد. گانار بِک؛ عضو حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان در اتحادیه اروپا، گفت: «اتحادیه اروپا از سال ۲۰۱۰ در بحران بوده و نتوانسته هیچ‌یک از مشکلاتی را که این بحران‌ها به‌بار آورده‌اند، درزمینه‌های بحران مهاجرت، بحران منطقه یورو و اکنون بحران کووید-۱۹ رفع کند». در کشورهایی مانند آلمان و هلند که نفوذ زیادی در بروکسل دارند، انتخاباتی درجریان است. در هر دو کشور، جنبش‌های اروپا‌ستیز پوپولیست فعال‌اند. در آلمان، حزب اپوزیسیون آلترناتیو و در هلند گرت ویلدرز؛ فردی‌که لقب ترامپ هلند را یدک می‌کشد، از مواضع اروپا‌ستیزانه رئیس‌جمهوری آمریکا در بزرگ‌ترین حزب اپوزیسیون کشورش دفاع خواهد کرد. چنین احساسات اروپاسیتزانه‌ای در لهستان بی‌سابقه نیست؛ مارک روته (نخست‌وزیر این کشور) در انتخابات سال ۲۰۱۷ طی نامه‌ای سرگشاده، از مسئله مهاجرت انتقاد کرد. او در سال ۲۰۲۰، از طرح بودجه اتحادیه نیز انتقاد داشت و گفت که این بودجه نباید هدر برود. سارا لانگ؛ استاد علوم سیاسی دانشگاه آمستردام می‌گوید: «ویلدرز، هنوز قدرت بزرگی‌ست. برخی می‌گویند سرنگون خواهند شد؛ اما او هنوز زنده است و پیروان زیادی دارد». الگویی مشابه نیز در کشورهایی همچون فرانسه، آلمان، چک و استرالیا تکرار شده. پوپولیست‌ها به‌رغم شکست انتخاباتی می‌توانند مدعی پیروزی‌های سیاسی شوند. بِک معتقد است که هرچند بعید است به‌زودی پوپولیست‌ها در آلمان و هلند قدرت بگیرند؛ اما آن‌ها دارای فرصت‌هایی برای همکاری با هم‌قطاران خود در سایر مناطق اروپا هستند. اینکه کشورها به‌چه‌میزان خواستار اثبات خود در ایفای نقشی مهم در مسائل کلیدی هستند، بروکسل را در سال ۲۰۲۱ به‌زحمت خواهد انداخت: اتحادیه در عرصه جهانی در چه جایگاهی قرار می‌گیرد؟ دونالد ترامپ در دوره ریاست‌جمهوری خود اروپا را وادار کرد باجدیت به روابطش با آمریکا بیندیشد. این حقیقت که در یکی از کشورهای مهم هم‌پیمان آمریکا فردی دنبال آن‌است‌که به نیروی مخربی در اروپا تبدیل شود، آشکارا مشکل‌آفرین بوده است. اصطلاح خودمختاری راهبردی طی سال‌ها ذهن بروکسل را درگیر کرده است؛ به‌عبارت‌دیگر، این اتحادیه تلاش می‌کند در حوزه‌های امنیتی، اقتصادی، زنجیره تولید و تغییرات اقلیمی مستقل از آمریکا عمل کند. درواقع، این اتحادیه تلاش دارد به سومین قدرت بزرگ جهان کنار آمریکا و چین تبدیل شود. انگیزه اتحادیه اروپا برای‌اینکه مستقل از آمریکا عمل کند، هفته گذشته با امضای توافق سرمایه‌گذاری با چین محک خورد؛ این، توافقی نبود که هیچ رئیس‌جمهوری در آمریکا حتی به آن فکر کند. سی‌ان‌ان نوشت: صرف‌نظر از دشواری‌های دستیابی به سیاستی مشترک در حوزه دیپلماسی، تلاش بروکسل برای تحقق سیاست دفاعی و امنیتی مشترک احتمالاً اختلافات بیشتری را بین این کشورها ایجاد خواهد کرد. این امر بر کسی پنهان نیست که امانوئل مکرون (رئیس‌جمهوری فرانسه) علاقه‌مند است که اروپا کنترل بیشتری بر مسائل امنیتی خود داشته باشد. بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا از اینکه امنیت آن‌ها توسط ناتو و آمریکا تأمین می‌شود، خرسند هستند؛ این‌درحالی‌ست‌که این کشورها دارای روابط عمیق اقتصادی با چین و روسیه هستند. همان‌طور‌که تاکنون مذاکرات نشان داده، دشوار می‌توان با کسانی‌که طالب هر دو گزینه هستند، مذاکره کرد. این رسانه، نتیجه گرفته که در سال ۲۰۲۰ اتحادیه اروپا توانست با اعمال فشار و نفوذ، از عهده برخی اختلافات دراین‌بلوک برآید و احتمال می‌رود همین رویه را نیز در سال ۲۰۲۱ درپیش بگیرد؛ حال‌اینکه این اتحادیه بتواند با اراده سیاسی یا استعداد خود مانع دامن‌زدن به چنین اختلافاتی شود، مسئله‌ای کاملاً متفاوت است.