چند راهکار برای کاهش آسیب‌های طلاق بر کودکان
«طلاق» تمام اعضای خانواده را دچار استرس می‌کند، ولی برای فرزندان ناگوارتر است. تأثیر مستقیم طلاق بر فرزندان تولید عواطف آزاردهنده مانند ترس، خشم، گیج‌شدن و بهت‌زدگی را به‌همراه دارد. تأثیر طلاق بر فرزندان به عواملی ازقبیل سن و جنس کودک (نوجوانان و پسران بیشترین آسیب را وارد می‌کند)، متغیرهای دیگری ازقبیل شرایط خانوادگی یا تحصیلی، میزان درگیری کودک در دعوای بین والدین، کیفیت رابطه با خواهر و برادران، خلق‌وخوی والدین و شدت دعواهای بین والدین قبل و بعد از طلاق قرار دارد. شکی نیست که طلاق بر کودکان تأثیرات مخربی می‌گذارد اما رفتار شما و همسرتان قبل و بعد و در جریان طلاق می‌تواند این اثرات منفی را هم در زمان حال و هم در آینده فرزندانتان کاهش دهد. به‌گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمد احسان تقی‌زاده (روانشناس) دررابطه‌با کاهش آسیب‌های طلاق بر فرزندان، اظهار کرد: «خانواده اساس جامعه است و حرکت آن می‌تواند شیطان ساز یا انسان‌ساز باشد و خانواده کوچک‌ترین نهاد اجتماعی جامعه بوده، ولی ازنظر کیفیت بزرگ‌ترین نهاد کیفی جامعه محسوب می‌شود و هیچ انسانی توصیه به طلاق نمی‌کند مگر وقتی‌که دیگر امکان سازش وجود ندارد». وی افزود: «وقتی طلاق اتفاق می‌افتد، آسیب‌های واردشده ازلحاظ (عاطفی، اجتماعی، شناختی، تحصیلی و شغلی) به فرزندان در سال‌های اول بیشتر و حیطه گسترده‌ای از آن‌را دربرمی‌گیرد. این آسیب‌ها می‌تواند باعث افسردگی، بی‌انگیزگی و شدت‌گرفتن هیجانات منفی در فرزندان شود. البته همیشه این‌طور نبوده است که فرزندان طلاق دچار این آسیب‌ها شوند، ولی وجه مشترک عاطفی زوجین بچه‌ها هستند، خصوصاً گروه سنی زیر12سال که باید توجه بیشتری به آن‌ها کرد زیرا کودکان خود را عامل این اتفاق دانسته و دچار عذاب وجدان می‌شوند». این روانشناس ادامه داد: «ایام نوجوانی دوران شاخص‌ترین ویژگی یک فرد بالغ است که این خصوصیات در فرزندان طلاق به‌شکل خشم نشان داده می‌شود و ازلحاظ روان‌شناختی زمان فشار طوفان‌های زندگی است یعنی (تغییرات هورمونی در جسم و روح و ...) که در صوت توجه‌نشدن به آن بحران‌های خاص خود را در پی دارد». تقی‌زاده تصریح کرد: «بچه‌های طلاق کاهش میزان حمایتگری از جانب خانواده را ازلحاظ عاطفی و مالی گاهی احساس می‌کنند و نقل‌مکان به محیطی دیگر مانند (رفتن نزد پدربزرگ و مادربزرگ، عمه، خاله و ...) و دخالت اطرافیان سبب ایجاد فشار روحی در فرزندان می‌شود». وی بااشاره‌به ازدواج مجدد والدین بیان کرد: «رفتار نامناسب ناپدری یا نامادری با فرزند می‌تواند موجب ناسازگاری بچه با والد خود شود و سلامت فکری و اخلاقی فرزند با مرور خاطرات تلخ گذشته و بیان آنچه میان والدینش اتفاق افتاده می‌تواند خطرساز بوده و سبب انحرافات اخلاقی به‌دلیل ازدست‌دادن پشتوانه‌های عاطفی، اقتصادی، عملکرد ضعیف در تحصیل و ... شود». وی افزود: «درصورت جدایی در وهله اول باید یک رفتار توأم با انسانیت و صلح‌آمیز را با همسر سابق خود داشته باشیم چراکه این برخورد موجب قطع تنش‌ها می‌شود همچنین ارتباط سالم با فرزندان باید حفظ شود و این رابطه نیز میان بچه‌ها با یکدیگر باید تقویت شده چراکه ریشه تمام بیماری‌های جسمی و روانی انسان‌ها مربوط به استرس فروان و احساس بی‌کسی کردن است». تقی‌زاده گفت: «مادران باید به رفتار‌های خود توجه بیشتری داشته باشند چراکه بچه‌ها عمدتاً گرایش به مادران دارند و بدگویی نسبت به همسر خود کنار فرزندان و استفاده آنان به‌عنوان خبرآور و گروگان‌کشی عاطفی تبعات آسیب‌زایی را به‌همراه دارد همچنین فرزندان باید از سرنوشت والدین خود عبرت گرفته و در انتخاب همسر دقت لازم را داشته باشند».