قیصر امین‌پور
خسته‌ام از آرزوها؛ آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی؛ بال‌های استعاری
لحظه‌های کاغذی را؛ روز و شب تکرارکردن
خاطرات بایگانی؛ زندگی‌های اداری
آفتاب زرد و غمگین؛ پله‌های رو به پایین
سقف‌های سرد و سنگین؛ آسمان‌های اجاری
با نگاهی سرشکسته؛ چشم‌هایی پینه‌بسته
خسته از درهای بسته؛ خسته از چشم‌انتظاری
صندلی‌های خمیده؛ میزهای صف‌کشیده
خنده‌های لب‌پریده؛ گریه‌های اختیاری
عصر جدول‌های خالی؛ پارک‌های این حوالی
پرسه‌های بی‌خیالی؛ نیمکت‌های خماری
رونوشت روزها را؛ روی هم سنجاق کردم
شنبه‌های بی‌پناهی؛ جمعه‌های بی‌قراری
عاقبت پرونده‌ام را؛ با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی؛ باد خواهد برد باری
روی میز خالی من؛ صفحه‌ی باز حوادث
در ستون تسلیت‌ها؛ نامی از ما یادگاری