بیوتروریسم؛ مبارزه مسموم علیه بشریت

یکی از مظاهر رفتار غیرانسانی و وحشیانه دنیای استکباری در جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، استفاده رژیم بعثی موردحمایت آن‌ها از جنگ‌افزارهای شیمیایی و میکروبی علیه رزمندگان دفاع مقدس و صدالبته فجیع‌تر از آن علیه مردم بی‌دفاع شامل کودکان، زنان و مردان شهر و روستاهای این سرزمین است. استفاده از سلاح‌های شیمیایی در جبهه‌های جنگ و بمباران شیمیایی خانه و زندگی مردمان بی‌گناه و بی‌دفاع سردشت یكی از جنبه‌های اقدامات غیرانسانی‌ست که ازسوی دشمن بعثی و جهان مدعی دفاع از حقوق بشر رخ داد. جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران از ابعاد مختلفی قابل‌بررسی و تحلیل است اما آنچه بررسی و تحلیل این جنگ و مقاومت ایثارگرانه مردم سلحشور ایران را در برابر برپادارندگان آن خاص می‌نماید و عظمت مقاومت و پیروزی در آن‌را برجسته می‌کند، حضور و حمایت تمام‌قد قدرت‌های استکباری از رژیم بعثی عراق با وسیع‌ترین و پیشرفته‌ترین تجهیزات جنگی برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران است. دشمن بعثی عراق به‌رغم پشتوانه عظیم حامیانش و برخورداری از تجهیزات و امکانات جنگی وسیع، آنگاه‌که در میدان نبرد در مقابل دلاورمردی‌های برآمده از روحیه ایثار و شهادت‌طلبی رزمندگان اسلام الهام‌یافته از فرهنگ ایثار و شهادت ناکام ماند، بی‌رحمانه مردم بی‌دفاع شهر و روستاها را هدف بمباران‌های خود قرار داد. از زمستان 1362 حملات شیمیایی گسترده عراق علیه ایران آغاز شد و طی مدت پنج‌سال حملات متعددی علیه مناطق نظامی و مسکونی انجام داد که حمله به سردشت در سال 1366 یکی از سهمگین‌ترین آنان بود. واقعه سردشت و سردشت‌های ایران‌زمین و مقاومت و شهادت مردمان دلیر و مظلوم آن‌ها دلیل بر ناتوانی دشمنان متجاوز درتقابل‌با رزمندگان دلیر در جبهه‌های نبرد و بهای ایستادگی نظام مقدس جمهوری اسلامی در مقابل مطامع نظام استکباری بوده است. هشتم تیرماه سال 1366 یادآور یکی از تلخ‌ترین روزهای تاریخ برای مردم ایران و بشریت و نماد مظلومیت مردم بی‌دفاع سردشت و رفتار متوحشانه و غیرانسانی دنیای مدعی دفاع از حقوق بشر است. نام‌گذاری این‌روز به‌نام «روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی»، به‌خاطر حملات شیمیایی جنگنده بمب‌افکن‌های رژیم بعثی عراق به شهر سردشت در غرب ایران است که دراثر این جنایت بزرگ ده‌هانفر بلافاصله شهید و هزاران‌نفر مجروح و مصدوم شدند و حال نیز از عوارض شدید ریوی، چشمی و پوستی رنج می‌برند. روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی، یادآور هزاران شهید و قربانی‌شدن بیش از 63000‌نفر به‌صورت مجروح و مصدوم و جانباز در حملات دشمن با سلاح‌های شیمیایی در جبهه‌های نبرد و نقاط مسکونی است که به‌تعداد 387 بار طی جنگ عراق علیه ایران انجام گرفت. ثبت و یادآوری این‌روز و روزها در تاریخ، مجالی را برای تأمل و تعمق بشریت فراهم نموده و فرصتی‌ست برای به‌خاطر‌داشتن رنج‌های تمام قربانیان سلاح‌های شیمیایی مرگبار چه در سردشت و حلبچه و چه در جبهه‌های نبرد تا نگاه‌ها و افکار را متوجه آن کرده و اقدامات لازم را برای ممانعت و مقابله با آن تهییج و بسیج نماید و مرهمی برای کاهش آلام قربانیان، بازماندگان آنان و وجدان‌های بیدار تاریخ باشد. عمق و گستره فاجعه سردشت به‌حدی بود که «نخستین شهر قربانی حملات جنگ‌افزارهای شیمیایی در جهان پس از بمباران هسته‌ای هیروشیما» نامیده شد. به‌گفته برخی از محققان، فاجعه سردشت حتی وخیم‌تر از بمباران شیمیایی حلبچه که بعدازآن اتفاق افتاد، بوده است چراکه در سردشت از گاز اعصاب و خردل و در حلبچه از گاز سیانور استفاده شد. گاز خردل از نوع گازهایی‌ست که همواره در محیط و بدن مصدوم باقی می‌ماند و تاکنون نیز هیچ‌گونه راه درمانی برای آن کشف نشده. در حلبچه هرچند تعداد تلفات زیاد بود ولی آثار گاز آنی بوده و در بدن باقی نمی‌ماند، درحالی‌که وضعیت مصدومان سردشت به‌قدری عمیق بوده است که با گذشت سال‌ها از این حادثه آسیب دیدگان همچنان از عوارض شیمیایی رنج می‌برند. واقعه سردشت و حملات با اسلحه مرگبار شیمیایی طی جنگ هشت‌ساله که بیش از هزاران قربانی از خود به‌جا گذاشت، نماد مظلومیت جمهوری اسلامی ایران و از آشکارترین مصادیق ظلم و ستم و برخورد سیاسی و غیرانسانی قدرت‌های استکباری با مقوله حقوق بشر است. نام‌گذاری سالروز حمله شیمیایی به این شهر به‌عنوان روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی فرصت مناسبی برای یادآوری این واقعیات و تبیین تلاش انسان‌دوستانه و صادقانه ایران برای مقابله مؤثر با اسلحه شیمیایی و کشتارجمعی‌ست.