تفنگ عشایر؛ و پارادوکس خشم و غیرت!
تفنگ (برنو) در آیین و فرهنگ ایلی و عشایری و در میان جوامع محلی و مناطق زاگرس نشین همواره به‌عنوان نمادی از غیرت و هویت و مردانگی و البته ابزاری برای دفاع و ایجاد امنیت مردمان این سامان از روزگاران پیشین بوده است اما همین اسلحه گاه در سایه برخی ندانم‌کاری‌ها و آموزش‌های ناصحیح و استفاده نابجا و ناشیانه سبب خشم و نفرت و اندوه خانواده‌ها شده است. این پارادوکس (غیرت و خشم) از اسلحه در میان جوامع عشایری و مردم مناطق لرنشین بی‌گمان نیازمند یک بررسی جامع و واکاوی عمیق و موشکافانه و به‌طریق‌اولی فرهنگ‌سازی مناسب ازسوی متولیان امر و مسئولان و نهادهای ذی‌ربط امنیتی و قضائی‌ست. به‌گزارش ایرنا؛ روایت‌ها از اُنس و الفت و همزیستی مردان و حتی زنان ایل به تفنگ (برنو) فراوان است؛ تفنگ آن‌قدر نزد عشایر مقدس و ارزشمند است که از آن به‌عنوان «ناموس» یاد می‌کنند. آیت‌الله سید شرف‌الدین ملک‌حسین؛ نماینده مردم کهگیلویه‌وبویراحمد در مجلس خبرگان رهبری هم در تحلیل و توصیفی زیبا از وجود اسلحه و (برنو) در میان عشایر آن‌را نمادی از غیرت و شجاعت بر دوش این قشر دانست. این روایات و واقعیت‌های موجود و آمیخته‌شدن تفنگ با فرهنگ و آیین و رسوم مردمان عشایری و جنبه‌های مثبت و البته قابل‌هضم آن درحقیقت یک‌روی سکه از فلسفه وجودی اسلحه در میان مردمان این‌خطه است و آن‌روی سکه‌اش که اگرچه به‌عنوان یک سنت ناروا از روزگاران قدیم در برخی مناطق رواج داشته و ازقضا دراین‌دوره و برهه زمانی و بازار داغ عروسی‌ها و ایجاد تالارهای عروسی و که به‌نوعی توأم شده با تغیر سبک آیین عروسی و ازدواج‌های امروز شاهد ترویج ناموزون و روزافزون آن هستیم. ازیک‌سو نباید و نمی‌توان این نماد غیرت و شجاعت را که به‌عنوان یک رسم نهادینه‌شده میان جامعه عشایری‌ست را که برخی مردان غیرتمند ایل آن‌چنان با تفنگ به‌ویژه برنو انس گرفته‌اند که حتی در هنگام خواب هم آن‌را بر بالین خود می‌گذارند و به‌عنوان یک همدم و همیشه همراه آنان است چشم‌پوشی کرد و اما ازسوی‌دیگر هم به خطرات و استفاده‌های ناصحیح آن در برخی آیین‌های عزا و عروسی که گاه منجر به کشته و مجروح‌شدن بسیاری از مردم شده و خانواده‌های زیادی را داغدار کرده نیز غفلت کرد. سنت نا‌بجای تیراندازی در آیین‌های عروسی که از زمان‌های دور در کهگیلویه‌وبویراحمد رواج داشته چندسالی‌ست‌که با بدعت شماری از شهروندان به آیین سوگواری و حتی کارناوال‌های تبلیغاتی کشیده شده امری‌که افزون‌بر جان‌باختن شهروندان چهره خشنی از استان نمایان کرده است. نامش را سنت بگذاریم یا بدعت؛ دراین‌رهگذر آنچه سبب نگرانی مردم شده این‌است‌که در رهگذر این‌اقدام شمار زیادی از شهروندان کهگیلویه‌وبویراحمدی حین شادترین لحظات زندگی خود شاهد جان‌باختن دوستان و اقوام خود بوده‌اند که تلخی این حوادث سال‌ها در ذهن آنان باقی مانده است. در آیین‌های عروسی کهگیلویه‌وبویراحمد هنگامی‌که لباس‌های محلی رنگارنگ زنان، همراهی چراغ‌های برق با برق پولک، سوزن، گردنبندهای طلا و همراهی موسیقی و رقص سنتی اوج زیبایی و شادی جلوه گری می‌کند ناگهان رهاشدن تیری از غیب همه‌چیز را خراب می‌کند.