دندان‌های شیری تا چه زمانی می‌مانند؟

دندان‌های انسان به دو دسته شیری و دائمی تقسیم می‌شوند: نخستین دندان شیری حدود شش‌ماهگی رویش یافته و به‌تدریج تا سه‌سالگی تمام دندان‌های شیری در دهان کودک رویش می‌یابند. تأخیر در رویش دندان‌ها بین شش‌ماه تا یک‌سال بدون وجود مشکلات رشدی دیگر ممکن است طبیعی باشد؛ در‌صورتی‌که تأخیر در رویش دندان بیش از این مدت باشد بهتر است مشاوره با متخصص انجام گیرد. در طی رویش دندان‌های شیری ممکن است کودک کمی بیقرار بوده و آبریزش از دهان داشته باشد. گاهی‌اوقات در محل دندان شیری در حال رویش تورم کبود رنگی ایجاد می‌شود که پس از رویش دندان برطرف خواهد شد. دندان‌های دائمی به‌تدریج از شش‌سالگی تا 12‌سالگی در دهان ظاهر می‌شوند. اولین دندان‌های دائمی، دندان‌های قدامی پایین هستند که جایگزین دندان‌های شیری می‌شوند. در برخی مواقع ممکن است، دندان‌های دائمی در ناحیه قدامی فک پائین پیش از افتادن دندان‌های شیری، در پشت آنها شروع به رویش کنند. هم‌زمان با رویش دندان‌های دائمی قدامی در فک پائین، اولین دندان‌های آسیاب دائمی نیز رویش می‌یابند. این دندان‌ها پشت آخرین دندان شیری (آسیاب دوم شیری) رویش می‌یابند و برای رویش آن‌ها هیچ‌کدام از دندان‌های شیری لق نشده و نمی‌افتند. به‌همین‌دلیل این دندان از دید والدین مخفی مانده و در بسیاری موارد به‌سرعت دچار پوسیدگی می‌شود. تا حدود نه‌سالگی دندان‌های دائمی قدامی بالا و پائین رویش می‌یابند. در‌صورت رویش دندان‌های دائمی قدامی بالا در پشت دندان‌های شیری نیاز به مراجعه فوری به دندانپزشک وجود دارد. تا 12‌سالگی نیز دندان‌های دائمی خلفی جایگزین دندان‌های شیری می‌شوند. حفظ و نگهداری دندان های شیری تا زمان رویش دندان‌های جایگزین به دلایل زیر اهمیت دارد: 1. کمک به ظاهر زیبای کودک و ایجاد اعتماد‌به‌نفس در کودک و سلامت روانی وی 2. کمک به تغذیه ی مناسب و در نتیجه رشد مطلوب کودک با سلامت جسمی وی همراه خواهد بود. 3. کمک به رشد مناسب فکین 4. ایجاد شرایط لازم برای رویش به‌موقع و منظم دندان‌های دائمی.