بهمناسبت گرامیداشت هفته دفاع مقدس؛
از خوان خون گذشتند صبح ظفر، سواران
یکسال مانده به پیروزی انقلاب اسلامی با شدتگرفتن اعتراضهای مردم و تظاهرات میلیونی آنها، شاه فرصت خرید و واردکردن سلاحهای سنگین را نداشت و تنها سلاحهایی که دراینمدت وارد کشور میشد، ابزار شکنجه و سلاحهای سبکی بود که بر علیه مردم بهکار گرفته میشد. بهگزارش پایگاه خبری حوزه، ایران تا دوسال و هفتماه پس از انقلاب نیز، امکان ارتقاء نیروهای مسلح و تسلیحات خود را نداشت و درگیر جنگهای داخلی بود؛ ولی عراق با کمک 36 کشور با سرعت و بدون هیچ محدودیتی ارتشی قدرتمند آماده کرده بود. گذشته از برتری عراق در تعداد سلاح های موجود، آنها از نظر کیفیت سلاح ها نیز از ایران برتر بودند؛ به عنوان مثال علاوه بر آمریکا، فرانسه هواپیماهای فوق مدرن سوبراتاندارد خود را به عراقی ها اجاره داده بود؛ یا روسیه انواع هواپیماهای ساخت روز خود مثل میگ و سوخو را بدون کمترین محدودیت در اختیار عراق قرار می داد. اما ایران چون در محاصره نظامی دنیا بود، امکان خرید هواپیماهای جدید و مدرن را نداشت. در مورد نیروی انسانی هم باتوجهبهاینکه جمعیت کشور عراق کمتر از نصف جمعیت ایران بود، در طول جنگ این کشور همواره از نیروی انسانی بیشتری برخوردار بود. این برتری عراق دو دلیل داشت: یکی اینکه صرف نظر از سربازان عراقی، سربازان کشورهای دیگر عربی هم در کنار ارتش عراق علیه ایران می جنگیدند. از طرف دیگر حضور در جبهههای جنگ در ایران داوطلبانه بود؛ یعنی اجباری در اینکه حتماً همه جوانان در جبهه ها حاضر شوند، نبود؛ غیر از سال آخر جنگ که اعزام به دوره سربازی و حضور 20درصد از کارکنان واجد شرایط جسمانی ادارات دولتی در جنگ اجباری شد. آمار تسلیحاتی و نیروی نظامی دو کشور در آخر جنگ بیانگر بخشی از این نابرابری تسلیحاتی و نیروی نظامی دو کشور است. هواپیمای جنگی؛ موجودی ایران: 200 فروند؛ موجودی عراق: 610 فروند + 90 فروند هواپیمای آمریکایی و اروپایی که در ناوهای این کشورها در خلیج فارس بودند. هلیکوپتر (بالگرد)؛ موجودی ایران: 300 فروند؛ موجودی عراق: 325 فروند+تعدادی بالگرد که درناوهای کشورهای غربی درخلیج فارس بود. تانک و خودروی زرهی؛ موجودی ایران: 1050 دستگاه؛ موجودی عراق: 6230 دستگاه. توپخانه دور برد؛ موجودی ایران: 600 دستگاه؛ موجودی عراق: 3900 دستگاه. نیروی نظامی؛ موجودی ایران: 655000 نفر؛ موجودی عراق: 800000 نفر. ازجمله جنایات جنگی عراق میتوان به حمله شیمیایی ناجوانمردانه آن اشاره داشت. عراق در طول جنگ ۳۵۰۰بار به ایران حمله شیمیایی کرد که ۳۰مورد از آنها در مناطق مسکونی بوده است. نخستین نقطه جغرافیایی ایران که قربانی سلاح های شیمیایی عراق شد منطقه ای بین هلاله و نی خزر در ۵۰کیلومتری غرب ایلام بوده است. با بیش از صدهزار قربانی ناشی از جنگ شیمیایی عراق بر ضد ایران در طول هشتسال جنگ تحمیلی، ایران یکی از بزرگ ترین قربانیان سلاحهای کشتار جمعیست. براساس گزارشهای بنیاد شهید ایران، تخمین رسمی شهروندان غیرنظامی که به سلاحهای شیمیایی آلوده شدهاند و کودکانی که بر اثر آن آلوده شدهاند را در بر ندارد. بسیاری از آنان به بیماریهای خونی، ریه و پوستی مبتلا شدهاند. بمباران شیمیایی شهر سردشت توسط عراق در ۷ تیرماه ۱۳۶۶ فجیعترین تهاجم از این نوع بود که سبب کشته و مجروحشدن عدهٔ بسیاری از مردم غیرنظامی شد. جمهوری اسلامی ایران شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته ای هیروشیما نامید. وحشیانه ترین مورد استفاده در اسفند ۱۳۶۶، در حلبچه بوده است که وسیعترین مورد استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی از زمان جنگ جهانی اول تاکنون به شمار می رود؛ که حداقل ۵۰۰۰تن از مردم کُرد و مسلمان این شهر را کشته و ۷۰۰۰تَن دیگر را مجروح کرد. طارق عزیز؛ معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه عراق درسال۱۹۸۶ درجریان سفر رسمی سه روزه خود به برزیل اعتراف کرده بود که عراق درجنگ علیه ایران بارها و در موارد مختلف از سلاحهای شیمیایی استفاده کرده است. اما با تمام این اوصاف دلاوریهای جوانان برومند ایران در سایه رهنمودهای پیر فرزانه انقلاب؛ امام خمینی(ره) ایران را در این نبرد نابرابر به پیروزی تاریخی رساند. در این جنگ تحمیلی که با یورش نیروی زمینی و همچنین نیروی هوایی رژیم بعث عراق به ده فرودگاه نظامی و غیرنظامی کشورمان در تاریخ ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ آغاز شد. این یورش صدام موجب شد تا نیروهای مسلح ایران از ارتش، سپاه و بسیج تا نیروهای داوطلب مردمی و عشایر برای دفاع از خاک میهن وارد عمل شوند. براساس گزارش بنیاد شهید و امور ایثارگران، اصفهان در میان استانهای ایران با حدود ۲۲ هزار شهید در رتبه اول تقدیم بیشترین تعداد شهدا قرار دارد و پس از آن تهران و خراسان رضوی بهترتیب در رتبه دوم و سوم هستند. در میان شهدای جنگ تحمیلی، کمسنترین شهید، کودکی ۱۲روزه و مسنترین شهید هم حدوداً ۱۰۰ساله بوده است.