تفاوت بیش‌فعالی در دختران و پسران؛ راهکار درمانی
اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی‌ست که از دوران کودکی شروع می‌شود؛ اما اغلب تا بزرگ‌سالی ادامه می‌یابد. افراد مبتلا به ADHD رفتارهایی مثل تکانش گری، بیش فعالی، بی‌توجهی یا ترکیبی از آنها را خود نشان می‌دهند. شیوع بیش‌فعالی در دختران و پسران متفاوت است و در کل جمعیت، پسرها بیشتر مبتلا می‌شوند؛ اما دخترها بیشتر از پسرها بیشتر احتمال دارد نشانه‌های بی‌توجهی نشان دهند. به‌گزارش جعبه ابزار ذهنی؛ محققان خاطرنشان می‌کنند که تفاوت در میزان تشخیص بین پسران و دختران احتمالاً به‌دلیل علائم متفاوت ADHD در دختران است که ممکن است منجر به تشخیص نادرست این اختلال در دختران شود. در کودکی پسران تقریباً سه‌برابر دختران مبتلا به ADHD تشخیص داده می‌شوند؛ اما در بزرگ‌سالان نسبت مردان به زنان تقریباً برابر است. محققان معتقدند که این احتمالاً به‌دلیل تشخیص نادرست دختران است نه اینکه ADHD که در پسران شایع‌تر است. دلایل احتمالی زیادی برای این تفاوت در بیش‌فعالی در دختران و پسران وجود دارد؛ مثل اینکه دختران معمولاً علائم بی‌توجهی را نشان می‌دهند، درحالی‌که پسرها بیشتر احتمال دارد علائم تکانشی و بیش‌فعالی را نشان دهند. دختران اغلب رفتارهای انطباقی جبرانی و راهبردهای مقابله‌ای ایجاد می‌کنند که علائم آنها را پنهان می‌کند. دختران اغلب علائمشان به‌صورت درونی ظاهر می‌شوند؛ درحالی‌که پسران تمایل بیشتری به بروز علائم دارند. دختران مبتلا به ADHD اغلب به‌اشتباه با یک اختلال متفاوت مانند اضطراب یا افسردگی تشخیص داده می‌شوند، یا درصورت داشتن یک اختلال هم‌زمان، ADHD فراموش می‌شود. علائم بی‌توجهی بیشتر در یک محیط آموزشی ساختاریافته، مانند دبیرستان یا کالج رخ می‌دهد و این باعث می‌شود که علائم در نوجوانان و زنان جوان بیشتر از کودکان دیده شود. به‌طورکلی، پسران مبتلا به ADHD بیشتر احتمال دارد علائم و رفتارهایی داشته باشند که مخرب‌تر و درنتیجه بیشتر قابل‌توجه است. همچنین در فرهنگ ما اغلب تصور از یک‌فرد بیش‌فعال، یک پسربچه پرانرژی است؛ حتی زمانی‌که دختران علائم مشابه پسران را نشان می‌دهند، بیش فعالی ممکن است نادیده گرفته شود یا خفیف درنظر گرفته شود؛ زیرا با تصویر ذهنی یک کودک معمولی مبتلا به ADHD مطابقت ندارد. برخی از نشانه‌های بیش فعالی و نقص توجه در پسران عبارتنداز ی قراری، ضربه‌زدن به دست‌ها یا پاها، یا چرخیدن روی صندلی خود مشکل در نشستن، مانند کلاس درس، دویدن یا بالارفتن در مواقع یا جایی که مناسب نیست، بازی یا انجام فعالیت‌های پر سروصدا، دائماً درحال‌حرکت‌اند، انگار توسط یک موتور هدایت می‌شود، جواب‌دادن قبل از اتمام شنیدن یا خواندن سؤال، تکمیل جملات افراد، مشکل درانتظار برای صحبت در مکالمات، دشواری درانتظار نوبت، مانند انتظار در صف، مداخله در حین گفتگوها، بازی‌ها و فعالیت‌ها، استفاده از چیزهای دیگران بدون اجازه و برخی نشانه‌های بیش فعالی و نقص توجه در دختران نیز عبارت‌است‌از عدم‌توجه به جزئیات،اشتباهات بی‌دقتی در کارهایی مانند تکالیف مدرسه، مشکل در تمرکز روی کارها یا فعالیت‌هایی مانند سخنرانی، مکالمه یا مطالعه برای مدت طولانی، گوش‌ندادن صحبت دیگری در مکالمه، پیروی نکردن از دستورالعمل‌ها و تکمیل نکردن وظایفی مانند تکالیف مدرسه، کارهای خانه، یا وظایف شغلی، مشکل در سازمان‌دهی، مانند مدیریت ضعیف زمان، کار و فضای زندگی نامنظم، تأخیر در کارها، اجتناب یا دوست‌نداشتن کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند، گم کردن مکرر وسایل مانند برگه‌های مدرسه، کتاب، تلفن‌همراه و عینک، به‌راحتی حواسش پرت می‌شود، فراموش‌کردن کارهای رایج مانند کارهای خانگی، یا در نوجوانان و بزرگ‌سالان، انجام وظایف، پاسخگویی به تماس‌های تلفنی، پرداخت قبوض و قرار ملاقات‌ها.