شاهین ایزدیار:
افرادی‌که تفاوت اندام دارند، باید مسیرشان را پیدا کنند
شاهین ایزدیار پرافتخارترین شناگر بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا که ۲۸سال سن دارد، از نُه‌سالگی شنا را شروع کرده و از ۱۴سالگی به عضویت تیم ملی درآمده که حاصل این ۱۴سال عضویت در تیم ملی، کسب ۵۳ مدال است. به‌گزارش ایسنا؛ او به‌اندازه‌ای از آب ترس داشته که آموزش شنا برایش نزدیک به یک‌سال طول کشیده؛ اما در‌نهایت با تشویق‌های پدر، مادر و زحمات مربیانش وارد تیم شنا استان البرز شده است. ایزدیار در شروع راه هرگز تصور نمی‌کرد روزی این‌رشته را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کند. معلولیت او مادرزادی‌ست و از بدو تولد مچ دست راستش رشد نکرده است، او از دوران مهدکودک و دبستان، با دیدن تفاوت دستش با سایر کودکان اذیت می‌شد؛ اما به‌مرور وقتی‌که با ورزش شنا آشنا شد و موفقیت‌های زیادی کسب کرد اعتماد‌به‌نفسش افزایش یافت، تا‌جایی‌که اکنون به معلولیتش افتخار می‌کند و هیچ کمبودی را احساس نمی‌کند. او از سال ۲۰۱۰ به مشهد آمده و به‌صورت حرفه‌ای شنا را دنبال کرده و سختی‌های زیادی را کشیده و کل زندگیش را فدای ورزش کرده است. ایزدیار می‌گوید: «تفریح، مهمانی، خانواده و ... را تنها به‌خاطر شنا و کسب افتخار برای کشور کنار گذاشتم و از ۱۷سالگی به یک شهر غریب رفتم و تنها زندگی کردم که البته بسیاری از مواقع به‌دلیل فشار زیاد حتی تصمیم داشتم که دیگر شنا را ادامه ندهم؛ اما با انگیزه‌ای که پدر، مادر و دوستانم می‌دادند دوباره برمی‌گشتم و با قدرت به فعالیت خود ادامه می‌دادم. تمام کسانی که تفاوت اندام دارند چه شدید و چه خفیف، بهانه‌آوردن کافی‌ست، اینکه گوشه خانه بنشینند و مرتب غصه بخورند و بگویند در کشور ما امکانات برای افراد معلول نیست، سرمایه نداریم، خانواده حمایت نمی‌کند، در شهر دورافتاده زندگی می‌کنیم، اینها بهانه است که باید کنار بگذارنند. من خیلی از قهرمانان را می‌شناسم که از روستا آمده‌اند و با تمام سختی‌هایی که داشتند به مدال پارالمپیک رسیده‌اند، به‌عنوان‌نمونه یکی از دوومیدانی کاران پارالمپیکی در پرتاب نیزه حتی یک نیزه برای پرتاب نداشت و میلگرد پرتاب می‌کرد؛ اما در پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو مدال گرفت؛ بنابراین بهانه‌آوردن کافی‌ست و باید افرادی‌که تفاوت اندام دارند مسیرشان را پیدا کنند، حتماً نباید همه ورزشکار شوند، یکی در رشته بازیگری و دیگری در موسیقی می‌تواند موفق باشد، رشته‌های مختلفی وجود دارد که معلولین می‌توانند کار کنند و مطمئن باشند راه‌های بهتری برای آن‌ها باز می‌شود. افرادی که تفاوت اندام دارند، حتی نوجوانان و جوانانی که مرتب بهانه می‌آورند و می‌گویند فلان شخص ژن خوب دارد یا پدرش حامی فرزندش بوده، پارتی داشته و ... همه بهانه است یک‌نفر وقتی خودش خوب باشد کسی نمی‌تواند حقش را پایمال کند، باید طوری خوب باشی و خودت را از بقیه جدا کنی که هیچ شک‌و‌شبهه‌ای باقی نماند؛ اگر دنبال تخصصی که علاقه دارند بروند قطعاً به علائق خود می‌رسند، سختی دارد؛ اما باید صبوری به خرج بدهند تا به هدف خود برسند».