آماده‌کردن کودک برای رفتن به مدرسه
تا‌به‌حال شده است که با خودتان بگویید چرا فرزند من آن‌قدر پرتوقع است و هرکاری که برایش می‌کنم نه‌تنها تشکری نمی‌کند که هیچ، اصلاً به چشمش هم نمی‌آید و همچنان ناراضی‌ست؟ آن زمانی این حس بدتر می‌شود که بچه یکی از نزدیکان خودتان را ببینید که چقدر کم‌توقع بوده و بابت کوچک‌ترین محبت از طرف پدر یا مادرش تشکر می‌کند. اما سؤال مهم ایناستکه چرا بعضی از بچه‌ها پرتوقع می‌شوند و روش برخورد با فرزند پرتوقع چیست؟ قبل‌ازاینکه بریم سراغ هر چیزی باید بگوییم که هیچ فرزند‌ی پرتوقع به‌دنیا نمی‌آید و پرتوقعی نوجوانان و جوان‌های ما محصول تربیت بد ما والدین است؛ چراکه در‌حقیقت بچه‌ها محصول رفتار و تربیت پدر و مادر خویش هستند؛ اما دلایلی مختلفی برای این‌امر وجود دارد. ۱- چون والدین آن‌ها پرتوقع هستند. از بدو تولد تا‌زمانی‌که برای خودش دوستی پیدا می‌کند، کسی را غیر از پدر و مادر خودش ندیده و هرچه را که باید یاد بگیرد از پدر و مادر خودش یاد می‌گیرد. به‌خاطر همین‌مسئله، بیشترین عامل پرتوقعی فرزندان، قطعاً پرتوقعی والدین است. وقتی بچه درکنار والدین خودش کنار سفره غذایی که مادر تدارک دیده، می‌نشیند و می‌بیند که پدرش گاه به‌خاطر نوع غذا غر می‌زند یا شاید بعد از غذا بدون هیچ تشکری از پای سفره بلند می‌شود، یا وقتی می‌بیند پدرش از بیرون با یک عالمه خرید به خانه می‌آید و مادرش در بدو ورود پدر، خرده و ایراد می‌گیرد که مثلاً این چه میوه‌ای‌ست که خریدی و … در این حالات خیلی طبیعی‌ست که فرزند هم مثل پدر یا مادرش ناراضی و پرتوقع شود. ۲- محبت‌های الکی و بیجا قطعاً شما در مقام پدر یا مادر باید نسبت به فرزند خود محبت کنید؛ اما خیلی باید مراقب باشید که این محبت بیش‌از‌حد یا نا‌بجا نباشد. مثلاً یکی از چیزهایی‌که بچه‌ها باید از همان سن‌های پایین یاد بگیرند ایناستکه باید وظایف خودشان را انجام دهند؛ اما اینکه پدر یا مادر از سر دلسوزی این وظایف را انجام دهند، باعث می‌شود که بچه بی‌مسئولیت بار بیاید. پدر به بچه‌اش می‌گوید: «برو دوتا نون بخر!» اما مادر می‌گوید: «نه خودت برو، بچه‌ام خسته است»، یا اینکه به بهانه اینکه کنکور دارد، هیچ مسئولیتی را به بچه‌ها نمی‌دهند. کاملاً روشن است که این فرزند اولاً اعتماد‌به‌نفس خودش را از دست می‌دهد و وابسته به دیگران می‌شود؛ دوم اینکه کم‌کم این انتظار و توقع برایش پیش می‌آید که دیگران باید کارهای او را انجام دهند. ۳-پاداش‌های بیجا؛ تشویق‌کردن و جایزه‌دادن به فرزند یکی دیگر از کارهای خوبی‌ست که باید والدین انجام دهند؛ چراکه با انجام این‌کار خیلی راحت می‌شود یک کار خوب را در کودک تقویت کرد؛ اما این پاداش چند شرط دارد؛ پاداش‌ها باید متناسب با عملکرد فرزند باشد؛ اینکه به بچه بگویید: «اگه غذاتو بخوری می‌برمت شهر‌بازی و هرچی دوست داشتی می‌تونی سوار بشی» خیلی پاداش بیجایی‌ست، این‌کار باعث می‌شود که فرزند پرتوقع شود. پاداش‌ها باید متنوع باشد؛ گاهی پاداش می‌تواند خوردنی باشد، گاهی رفتن به یک مهمانی یا چیزهای دیگر. ۴- معاشرت با خانواده‌های سطح بالا؛ مجاورت، مشابهت می‌آورد. اگر با خانواده‌هایی رفتوآمد کنید که از‌نظر رفاهی در درجه بالاتری نسبت به شما قرار دارند، طبیعی‌ست که فرزندتان با دیدن وضع زندگی آن‌ها از شما چیزهایی را طلب کند که قادر به تهیه‌کردن آن نیستید. اما ازطرف‌دیگر؛ رفتوآمد با خانواده‌هایی که از‌نظر اقتصادی پایین از شما یا مساوی با شما هستند روش بسیار مؤثری برای برخورد با فرزند پرتوقع است و باعث می‌شود که فرزند شما از زندگی خودش و چیزهایی‌که در اختیارش قرار داده‌اید راضی باشد.