دالیا مجاهد؛ اولین مشاور محجبه راه‌یافته به کاخ سفید
در سال 1974 در قاهره (مصر) متولد شددر چهار‌سالگی به‌همراه خانواده به آمریکا مهاجرت کرد
مدرک لیسانس خود را در رشته مهندسی شیمی از دانشگاه «ویسکانسین مدیسون» گرفت
پس از فارغ‌التحصیلی، به بخش بازاریابی Procter & Gamble پیوست؛ شرکت آمریکایی چندملیتی در حوزه کالاهای مصرفی
مدیر تحقیقات مؤسسه ISPU؛ یک سازمان تحقیقاتی مسلمانان در واشنگتن و دیربورن است
مدرک مدیریت ارشد کسب‌وکار را از دانشکده The Joseph M. Katz Graduate School of Business وابسته به دانشگاه «پیتسبورگ» دریافت کرد
از سال 2006 تا 2012 ریاست مرکز مطالعات مسلمانان «گالوپ» را بر‌عهده داشت
در سال 2009 توسط باراک اوباما؛ رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده
به‌عنوان مشاور در دفتر مشارکت‌های مذهبی «کاخ سفید» انتخاب شدعضو هیئت‌مدیره و رهبر شورای دستور‌کار جهانی مجمع جهانی اقتصاد
در‌مورد جهان عرب است
تحلیلگر حوزه سیاست عمومی در مؤسسه «ایسام فارس» در دانشگاه آمریکایی بیروت است
بنیان‌گذار و مدیر مرکز مشاوره میان‌فرهنگی در ایالات‌متحده بود که کارگاه‌های آموزشی، برنامه‌های آموزشی و مربیگری فردی را در‌زمینه تنوع و درک فرهنگی ارائه می‌داد
مجله Arabian Business در سال‌های 2010، 2011، 2012 و 2013، او را یکی از تأثیرگذارترین زنان عرب معرفی کرد.
نام او در فهرست‌های «500 مسلمان با‌نفوذ آشوکا»، «زنان مبتکر حوزه اجتماعی جهان عرب در سال 2010 مجموعه
Innovators for the Public» و «100 زن قدرتمند عرب 2012 (رتبه سوم)» نیز آمده است
انجمن فارغ‌التحصیلان دانشگاه ویسکانسین او را با جایزه «پیشروهای زیرِ40سال» مفتخر کرد
به‌همراهِ جان اسپوزیتو کتاب «چه‌کسی برای اسلام صحبت می‌کند؟» را بر‌اساس شش‌سال تحقیق و انجام بیش از 50000 مصاحبه به‌نمایندگی‌از مسلمانان در بیش از 35 کشور عمدتاً مسلمان نوشتند. این نظرسنجی که بیش از 90درصدِ جامعه مسلمانان جهان را تشکیل می‌دهد، بزرگ‌ترین و جامع‌ترین مطالعه در‌نوع‌خود است
تحلیل‌های او در نشریاتی نظیرِ «وال‌استریت ژورنال»، «فارین پالیسی»، «هاروارد اینترنشنال ریویو»، «میدل‌ایست پالیسی ژورنال» و ... منتشر شده‌اند
در سال 2020، به‌خاطر توهین نشریه فرانسوی به پیامبر گرامی اسلام(ص)، اعتراض کرد و گفت: «کاملاً غیرصادقانه است که فرانسه این ایده را مطرح کند که همه‌چیز آزاد است و هر‌کسی می‌تواند هر‌چه را که می‌خواهد بگوید؛ در‌حالی‌که مثلاً انکار هولوکاست و داشتن حجاب، جرم است». وی تأکید کرده بود که دفاع از آزادی بیان توسط دولت فرانسه؛ به‌ویژه حق کشیدن کاریکاتور و تمسخر عقاید مذهبی، به‌منزله دین‌ستیزی‌ست؛ که او آن‌را «ناسیونالیسم جمهوری فرانسه» می‌نامد