نقدی بر عملکرد جهانی پینگ‌پنگ‌بازان
قدرت حریفان یا ضعف خودی‌ها؟
مسابقات تنیس روی‌میز قهرمانی جهان در حالی برای ایران به پایان رسید که نمایندگان اعزامی ایران نتوانستند عملکرد قابل توجهی داشته باشند و این مسئله به‌ویژه در بخش مردان مشهودتر بود. به‌گزارش مهر؛ فدراسیون جهانی تنیس روی‌میز بعد از سال‌ها برگزاری رقابت‌های تیمی قهرمانی جهان به‌صورت دسته‌بندی، برای نخستین‌بار اقدام به برگزاری متفاوت این رقابت‌ها کرد؛ این‌گونه‌که تیم‌های شرکت‌کننده از‌طریق قرعه کشی، گروه بندی شدند تا با برگزاری دیدارهای مقدماتی تکلیف خود برای صعود به جمع برترین‌ها ادامه دهند. هنوز برترین‌های این رقابت‌ها مشخص نشده‌اند و رقابت میان مدعیان در چنگدو چین کماکان ادامه دارد؛ در‌حالی‌که حضور نمایندگان ایران در این مسابقات دوام زیادی نداشت؛ چون آن‌ها نتوانستند از رقابت با حریفان‌شان حتی به یک برد دست یابند. ایران در هر دو بخش مردان و بانوان مسابقات تیمی تنیس روی‌میز قهرمانی جهانی نماینده داشت. تیم ملی مردان ایران در گروه سوم این رقابت‌ها نتیجه هر چهار دیدار خود برابر هنگ‌کنگ، رومانی، ژاپن و مجارستان را واگذار کرد. رقابت‌های این بخش با حضور ۳۲ تیم برگزار شد و ایران بعد از ناکامی از صعود از مرحله مقدماتی با کسب جایگاه مشترک ۲۹ با تیم های تایلند، ازبکستان و کانادا به کار خود پایان داد. در بخش بانوان هم ۲۸ تیم شرکت داشتند. تیم ملی ایران درگروه چهارم این رقابت‌ها با سنگاپور، لوکزامبورگ و کره جنوبی و تایلند دیدار کرد و مقابل هر چهار حریف خود تن به شکست داد و به جایگاه مشترک ۲۵ با ازبکستان، کانادا و آفریقای جنوبی بسنده کرد؛ البته که ناکامی از صعود برای تیم ملی تنیس روی‌میز بانوان تا حد زیادی قابل‌پیش‌بینی بود. تیم کشورمان با حریفان آسیایی رقابت داشت که هر‌کدام یک سر‌و‌گردن از خودش بالاتر بودند؛ مانند تایلند که در هیچ رویدادی نمی‌توان بازیکنانش را نادیده گرفت، سنگاپور که سابقه قهرمانی جهان را هم در کارنامه دارد و کره‌جنوبی که در فهرست مدعیان آسیایی‌‌ست. لوکزامبورگ تنها حریف غیر‌آسیایی بانوان ایران بود که با بازیکن چینیِ پا‌به‌سن‌گذاشته‌اش خیلی‌خوب کار کرد. در رقابت با این تیم‌ها انتظاری برای صعود از تیم ملی تنیس روی‌میز بانوان نبود؛ در‌حالی‌که تا‌حدی امید می رفت در بخش مردان این صعود جشن گرفته شود به خصوص بعد از گروه بندی انجام شده و مشخص شدن حریفان؛ جاییکه ژاپن تنها زمین سفت و سخت برای ملی پوشان کشورمان بود؛ اما ملی پوشان ایران نتیجه رقابت با سه حریف دیگر را هم مانند ژاپن واگذار کردند تا مجبور به وداع زودهنگام با مسابقات شوند. این در‌حالی‌ست‌که تنیس روی‌میز هنگ‌کنگ، رومانی و مجارستان در بخش مردان فاصله خیلی‌زیاد و بهتری با ایران ندارد. نتایج به‌دست‌آمده مقابل هنگ‌کنگ و مجارستان و دو گیم گرفته‌شده از این دو تیم هم تأیید‌کننده همین موضوع است که ملی‌پوشان کشورمان فاصله زیادی با حداقل این دو حریف شان نداشتند؛ اما چرا در‌نهایت نتوانستند مقابل آن‌ها نتیجه بگیرند؟ در پایان دیدارهای مقدماتی مسابقات تیمی تنیس روی میز قهرمانی جهان تیم ژاپن بدون باخت و با هشت امتیاز کامل از گروه سوم صعود کرد. در این گروه تیم ملی مردان ایران بدون برد در جایگاه پنجم قرار گرفت و حداقل شانس را هم برای صعود از خود دریغ کرد. هنگ‌کنگ، رومانی و مجارستان هم هر سه شش‌امتیازی شدند و گیم‌شماری، رأی به دوم‌شدن هنگ‌کنگ و صعود این‌تیم داد. حال‌آنکه اگر در دو دیداری که ملی‌پوشان ایران آن را ۳ به ۲ واگذار کردند، نتیجه دیگری رقم می‌خورد و پیروزی برای کشورمان ثبت می‌شد، معادلات برای تعیین تیم دوم کاملاً به‌هم می‌ریخت و می‌توانست به نفع شاگردان جمیل لطف‌الله نسبی تمام شود؛ اما «چرا حضور در مسابقات تیمی قهرمانی جهان برای ایران به این مهم ختم نشد؟» پیمان حسنی؛ کارشناس و مربی تنیس روی‌میز در پاسخ به این پرسش که «قدرت حریفان مانع از صعود ایران شد یا عامل دیگری تأثیرگذار بود؟»، گفت: «مسابقات، مسابقات قهرمانی جهان است و قطعاً عوامل زیادی در نتیجه گیری یا ناکامی در آن تأثیرگذار است». وی ادامه داد: «از مهم‌ترین عوامل برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان، اردوها و برنامه‌های آماده‌سازی‌ست که برای ملی‌پوشان ایران هم اجرا شد؛ اما به‌نظر می‌رسد این اردوها در حد جهانی نبوده است؛ آن‌گونه که بازیکنان را به‌طور کامل مهیای چنین رویدادی کند. اینکه بازیکنان به طور کامل در اردو، در اختیار سرمربی تیم ملی نبودند هم بی تاثیر در عدم نتیجه کامل از اردوها نبود». دبیر پیشین فدراسیون تنیس روی میز خاطرنشان کرد: «بازیکنان یکی، دو‌ماه‌پیش از مسابقات در اختیار تیم ملی بودند؛ اما به‌خاطر آغاز لیگ فرانسه، نوشاد عالمیان و امیرحسین هدایی از یک مرحله مجبور به ترک اردو شدند؛ بنابراین نیما عالمیان تنها بازیکن ترکیب اصلی بود که در اردو باقی مانند و این برنامه تمرینی را به‌هم می‌زند. از‌طرفی سفر به فرانسه و حضور در لیگ این کشور ناخودآگاه باعث خستگی می‌شود که این هم بی‌تأثیر در عملکرد نبود اگرچه با این شرایط نوشاد بهتر از همه کار کرد». حسنی با تأکید دوباره بر اینکه در مجموع اردوی خوب و در سطح جهانی برای تیم ملی تنیس روی میز برگزار نشد، گفت: «نوشا تنها بازیکنی بود که در حد و اندازه خود در مسابقات ظاهر شد. اگر دیگر بازیکنان هم آماده تر بودند قطعاً می‌توانستیم نتایج بهتری در مسابقات قهرمانی جهان بگیریم».