پنج کاپیتان اصلی در پنج دوره جام جهانی
تیم ملی ایران تاکنون در پنج‌دوره جام‌جهانی حضور یافته و ۱۱ بازیکن بازوبند کاپیتانی را دراختیار داشته‌اند که جام‌جهانی روسیه با وجود پنج کاپیتان ایرانی رکورددار هستند اما جالب‌ترین قسمت این‌ماجرا خروج یحیی گل‌محمدی با بازوبند کاپیتانی از زمین بود تا ایران جلوی پرتغال کاپیتانی نداشته باشد! به‌گزارش ایسنا؛ بازیکنان زیادی رؤیای حضور در جام‌جهانی را در سر می‌پرورانند. در هر دوره از بازی‌های جام‌جهانی تعداد زیادی از بازیکنان گلایه دارند که حقشان خورده شده اما تعداد بازیکنانی که بازوبند کاپیتانی تیم ملی خود را در جام‌جهانی به بازو می‌بندند، به‌زحمت به تعداد انگشتان دودست هم می‌رسد. در‌طول پنج‌دوره‌ای که تیم ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی حاضر شده، پروین، عابدزاده، دایی، نکونام و شجاعی کاپیتان‌های اصلی تیم ملی ایران بوده‌اند؛ اما دراین‌بین برخی بازیکنان هم در غیاب نفرات اصلی، بازوبند را برای یک بازی یا دقایقی در اختیار داشته‌اند. نادر محمدخانی، احسان حاج‌صفی، یحیی گل‌محمدی، کریم انصاری‌فرد، علیرضا جهانبخش و امید ابراهیمی هفت بازیکنی هستند که در غیاب کاپیتان‌ها فرصت بستن بازوبند را به‌دست آورده‌اند. یکی از نکات عجیب در جام‌جهانی ۲۰۰۶ رقم خورد که تیم ملی ایران از دقیقه ۸۸ مقابل پرتغال با خروج یحیی گل‌محمدی از زمین کاپیتان نداشت؛ چراکه یحیی فراموش کرد بازوبند کاپیتانی را در اختیار مهدی مهدوی‌کیا قرار دهد. درایندوره از جام‌جهانی نیز احسان حاج‌صفی، کریم انصاری‌فرد و علیرضا جهانبخش به‌ترتیب کاپیتان‌های اول تا سوم تیم ملی هستند و شاید هر سه بتوانند این بازوبند را برای دقایقی در اختیار داشته باشند. دراین‌گزارش به 5 بازیکنی که کاپیتان‌های اصلی تیم ملی بوده‌اند می‌پردازیم:
جام‌جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین؛ علی پروین
نخستین کاپیتان تیم ملی ایران در جام‌جهانی کسی نیست جز علی پروین؛ سلطان پرسپولیسی‌ها و هافبک ریزنقش و تکنیکی فوتبال ایران که در ۳۱سالگی تبدیل به اولین کاپیتان تیم ملی ایران در جام‌جهانی شد. تابه‌امروز هم هیچ بازیکنی نتوانسته رکورد پروین را بشکند و او همچنان جوان‌ترین کاپیتان تاریخ تیم ملی ایران در جام‌جهانی محسوب می‌شود. پروین در هر سه دیدار تیم ملی ایران در جام‌جهانی به‌عنوان کاپیتان وارد زمین می‌شود و تعویض نمی‌شود؛ درصورتی‌که پروین در این بازی‌ها تعویض می‌شد و از زمین بیرون می‌رفت، ناصر حجازی در ۲۸سالگی می‌توانست بازوبند را به‌دست خود ببندد؛ اما مهاجرانی اعتقاد بسیار زیادی به کاپیتان تیمش داشت. علی پروین بعد از قلیچ‌خانی بازوبند تیم ملی را در اختیار گرفت. وقتی‌که قلیچ خانی به‌دلایل سیاسی از تیم ملی ایران کنار گذاشته شد، مهاجرانی هیچ گزینه‌ای بهتر از پروین نداشت.
جام‌جهانی ۱۹۹۸ فرانسه؛ احمدرضا عابدزاده
دروازه‌بان افسانه‌ای تیم ملی فوتبال ایران که برخی از اهالی فوتبال او را بهترین دروازه‌بان تاریخ می‌دانند، کاپیتان یکی از بهترین نسل‌های فوتبال ایران بود که توانست اولین برد ایران در جام‌جهانی را در یک بازی خاطره‌انگیز مقابل آمریکا رقم بزند. عابدزاده در ۳۲سالگی توانست در دو دیدار به میدان برود و از درون دروازه تیم ملی را در داخل زمین رهبری می‌کرد. او در شرایطی به جام‌جهانی رفت که دروازه‌بان اول پرسپولیس بود اما به‌علت مصدومیت، نخستین بازی ایران مقابل یوگسلاوی را از دست داد. غیبت او دراین‌دیدار و گل خوردن تیم ملی از روی ضربه ایستگاهی که توسط سینیشا میهایلوویچ رقم خورد، یکی از حسرت‌های فوتبال ملی‌ست؛ چراکه درصورت کسب تساوی یا پیروزی دراین‌دیدار، تیم ملی می‌توانست اولین صعود خود در جام‌جهانی را رقم بزند. بااین‌حال عابدزاده به‌عنوان کاپیتان در جام‌جهانی سه گل از آمریکا و آلمان دریافت کرد. او در مراسم قبل از بازی ایران و آمریکا نیز در مراسم اهدای گل به تیم حریف به‌منظور نشان دادن رابطه دوستانه قبل از دیدار دو تیم، کاپیتان تیم ملی بود.
کاپیتانی عابدزاده دراین‌مسابقات درحالی بود که نادر محمدخانی، مدافع تیم ملی ایران دوسال بزرگ‌تر از او بود اما به‌علت وقفه چندساله در حضور محمدخانی در تیم ملی، عابدزاده کاپیتان تیم ملی شد.
جام‌جهانی ۲۰۰۶ آلمان؛ علی دایی
مهاجم اسطوره‌ای فوتبال ایران و آقای گل فوتبال ملی درآن‌زمان، در ۳۷سالگی به‌عنوان رهبر و کاپیتان تیم ملی به جام‌جهانی رفت و تابه‌امروز مسن‌ترین بازیکن و کاپیتان تاریخ ایران در جام‌های جهانی‌ست. کاپیتانی او در این‌رقابت‌ها در شرایطی بود که مشکلاتی بین برخی از بازیکنان و علی دایی به‌وجودآمده بود که از این‌مسئله به‌عنوان مهم‌ترین عامل در ناکامی تیم ملی در این‌رقابت‌ها یاد می‌شود. در آن مقطع، بازیکنان به دودسته مختلف تبدیل شده بودند که گروهی همراه با علی دایی و گروه دیگر شامل برخی بازیکنان مانند علی کریمی و مهدی مهدوی‌کیا رابطه چندان خوب و دوستانه‌ای با دایی نداشتند. این‌مسئله بعدها نمود بیشتری داشت و افراد بارها درباره این‌مسئله صحبت کردند. علی دایی بعد از بازگشت از جام‌جهانی در مصاحبه‌ای گفت که «بعضی بازیکنان به چشم او زل می‌زدند و به او پاس نمی‌دادند». همان زمان انتقادهایی هم به بازی کردن علی دایی در تیم ملی وجود داشت؛ چراکه کارشناسان معتقد بودند برانکو باید زمان بیشتری به بازیکنانی مانند عنایتی، برهانی و خطیبی بدهد؛ اما عنایتی که دو فصل آقای گل ایران شده بود، در این بازی‌ها یک‌دقیقه هم به میدان نرفت.
جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل؛ جواد نکونام
رکورددار بازی ملی برای فوتبال ایران در جام‌جهانی ۲۰۱۴ یک رهبر واقعی برای تیم ملی بود و در هر سه بازی مقابل نیجریه، آرژانتین و بوسنی و هرزگوین به‌طورکامل به میدان رفت و بازوبند کاپیتانی را هم در اختیار داشت. نکونام تا بازی سوم مقابل بوسنی تقریباً بدون نقص بازی کرده بود و در بازی با بوسنی پاس اشتباه او به پیانیچ رسید و او هم با یک ضد حمله سریع موجب گلزنی ادین ژکو شد. نکونام درایندوره از بازی‌ها دومین حضور خود در جام‌جهانی را تجربه می‌کرد و در ۳۴سالگی کوله‌باری از تجربه بود و تا آخرین‌روزهای بازی خود در فوتبال ایران در ترکیب ثابت تیم ملی هم به میدان رفت و درنهایت برای ایجاد فضا برای سایر بازیکنان از تیم ملی خداحافظی کرد.
جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه؛ مسعود شجاعی
مسعود در جام‌جهانی روسیه تبدیل به نخستین بازیکن ایرانی شد که در سه جام‌جهانی به میدان رفته و کاپیتان تیم ملی هم بود. شجاعی در یک بازی مقابل مراکش به میدان رفت و در دو بازی بعد نیمکت‌نشین بود؛ اما مربیان تیم ملی اذعان می‌کنند که او نقش بالایی در رهبری تیم ملی ایران داشت. شجاعی در ۳۴سالگی کاپیتان اصلی ایران بود؛ اما در نبود او در دو بازی آتی، نوبت به حاج‌صفی و انصاری‌فرد هم رسید تا بتوانند طعم کاپیتانی دراین‌مسابقات را بچشند.