افزایش طول عمربا فعالیت‌های شدید کوتاه‌مدت
بر پایه پژوهشی که در مجله انجمن قلب و عروق اروپا منتشر شد، دودقیقه فعالیت شدید به‌مدت ۱۵دقیقه در هفته با کاهش خطر مرگ مرتبط است. به‌گزارش ایسنا؛ «دکتر متیو ان. احمدی»؛ محقق این تحقیق از دانشگاه سیدنی استرالیا گفت: «نتایج نشان می‌دهد که متراکم ساختن فعالیت شدید در دوره‌های کوتاه طی هفته می‌تواند به ما کمک کند عمر طولانی‌تری داشته باشیم. با‌توجه‌به‌اینکه کمبود زمان، شایع‌ترین مانع گزارش شده برای فعالیت بدنی منظم است، جمع‌آوری مقادیر کم به‌صورت پراکنده در طول روز ممکن است گزینه‌ای جذاب برای افراد پرمشغله باشد». تحقیق دیگری نیز نشان داد که برای مقدار مشخصی از فعالیت بدنی، افزایش شدت فعالیت با کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. «دکتر پدی سی. دمپسی»؛ محقق از دانشگاه لستر و دانشگاه کمبریج، بریتانیا و مؤسسه قلب و دیابت بیکر، ملبورن، استرالیا ابراز کرد: «نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که نه تنها میزان فعالیت، بلکه شدت آن نیز برای سلامت قلب و عروق مهم است». هر دو تحقیق شامل بزرگ‌سالان ۴۰ تا ۶۹ساله از بانک زیستی انگلستان بودند. شرکت‌کنندگان یک ردیاب فعالیت را به‌مدت هفت‌روز متوالی روی مچ دست خود بستند. این یک روش عینی برای اندازه‌گیری حرکت و به‌ویژه فعالیت پراکنده با شدت‌های مختلف در طول روز است. اولین تحقیق 71893 بزرگسال بدون بیماری قلبی عروقی یا سرطان را مورد بررسی قرار داد. میانگین سنی افراد ۶۲.۵سال و ۵۶درصد از افراد زن بودند. محققان مقدار کل فعالیت شدید هفتگی و دفعات تلاش‌هایی که دودقیقه یا کمتر طول می‌کشید را اندازه‌گیری کردند. شرکت‌کنندگان به‌طور متوسط به‌مدت ۶.۹سال پیگیری شدند. محققان ارتباط حجم و فراوانی فعالیت شدید با مرگ (به‌هر‌علت، بیماری قلبی عروقی و سرطان) و بروز بیماری قلبی عروقی و سرطان را پس از حذف وقایع رخ داده در سال اول تجزیه‌و‌تحلیل کردند. با افزایش حجم و دفعات فعالیت شدید، خطر هر پنج پیامد نامطلوب کاهش یافت و حتی با مقادیر کم نیز فواید آن مشاهده شد. برای مثال، شرکت‌کنندگانی که هیچ فعالیت شدیدی نداشتند، در معرض خطر مرگ چهاردرصدی طی پنج سال بودند. خطر با کمتر از ۱۰دقیقه فعالیت شدید هفتگی به دودرصد و با ۶۰دقیقه فعالیت یا بیشتر به یک درصد کاهش یافت. در‌مقایسه‌با تنها دودقیقه فعالیت شدید در هفته، ۱۵دقیقه فعالیت با کاهش ۱۸درصدی خطر مرگ و ۱۵درصد احتمال کمتر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی همراه بود؛ در‌حالی‌که ۱۲دقیقه فعالیت با کاهش ۱۷درصدی خطر سرطان مرتبط بود. دستاوردهای بیشتر با مقادیر بیشتری از فعالیت شدید مشاهده شد. تحقیق دوم شامل 88412 بزرگسال بدون بیماری قلبی عروقی بود. میانگین سنی افراد ۶۲سال و ۵۸درصد آنان زن بودند. محققان حجم و شدت فعالیت بدنی را تخمین زدند؛ سپس ارتباط آن‌ها را با بیماری قلبی عروقی (بیماری ایسکمیک قلب یا بیماری عروق مغزی) تجزیه‌و‌تحلیل کردند. شرکت‌کنندگان به‌مدت متوسط ۶.۸سال پیگیری شدند. محققان دریافتند که هم مقادیر بالاتر و هم شدت بیشتر با میزان کمتر ابتلا به بیماری قلبی عروقی مرتبط است. افزایش شدت فعالیت منجر به کاهش بیشتر بیماری‌های قلبی عروقی برای همان حجم ورزش شد. دکتر دمپسی افزود: «نتایج ما نشان می‌دهد که افزایش حجم کل فعالیت بدنی تنها راه کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی نیست. افزایش شدت نیز اهمیت ویژه‌ای دارد، در حالی که افزایش هر دو بهینه است. این امرنشان می‌دهد که افزایش شدت فعالیت‌هایی که تاکنون انجام می‌دادید، برای سلامت قلب مفید بوده است. برای مثال؛ سرعت پیاده‌روی روزانه خود را تا ایستگاه اتوبوس افزایش دهید یا کارهای خانه را با سرعت بیشتری انجام دهید». یافته‌های این تحقیق در مجله «European Heart Journal» منتشر شده است.