بااینکه عنوانشده ورزشگاه «پیر» آزادی تهران بعد از ۵۰سال مجوز حرفهایسازی را از کنفدراسیون فوتبال آسیا دریافت کرده؛ اما شواهد نشان میدهد این ورزشگاه پیر و قدیمی در «خطر» است. به گزارش خبرنگار مهر، ورزشگاهی که پنجاهویک سال از برگزاری نخستین بازی فوتبال در آن میگذرد، روزهای سخت و پراسترسی را پشت سر میگذارد و با نگاهی سختگیرانه نفسهایش به شماره افتاده است. ورزشگاهی که از آن بهعنوان تنها ورزشگاه استاندارد فوتبال ایران یاد میشود! ۲۵ مهرماه سال ۱۳۵۰ زمانیکه ورزشگاه 100هزارنفری آزادی گشایش یافت و سهسال بعد میزبان بازیهای آسیایی بود، بسیاری از کشورهای همسایه در حسرت داشتن ورزشگاهی مثل آن بودند و چهبسا خیلی از آنها هنوز زمین چمن هم برای برگزاری یک بازی نداشتند. آن زمان ورزشگاه آزادی با استانداردهای روز دنیا ساخته شد و موردتوجه رسانههای خارجی هم قرار گرفت؛ اما اکنون این ورزشگاه باوجود گرفتن تائید کنفدراسیون فوتبال آسیا، از استانداردهای روز دنیا کیلومترها فاصله دارد.
«صندلی گذاری» که واقعیت را نشان داد
فوتبال ایران سالهاست تلاش میکند استانداردهای کنفدراسیون فوتبال آسیا را برای میزبانی رویدادهای بینالمللی کسب کند؛ اما هرچه جلوتر میرود کارش برای گرفتن این مجوزها سختتر میشود چراکه تنها سرمایه مادی فدراسیون فوتبال درحال زوال و فرسودگیست. یکی از مواردی که مسئولان ورزش کشور باید انجام میدادند صندلی گذاری ورزشگاه آزادی بود تا بتوانند به استانداردهای روز فوتبال دنیا نزدیک شوند. این اتفاق بالاخره پس از سالها رخ داد و اواخر سال ۱۳۹۶ بود که کار صندلی گذاری در این ورزشگاه آغاز شد. این اتفاق اما نشان داد که سکوهای ورزشگاه دیگر استحکام و قدرت گذشته را ندارد و مسئولان باید فکری اساسی به حال آن بکنند.
«بَزک» آزادی به خاطر فینال آسیا
سالها پس از افتتاح رسمی این ورزشگاه که ۱۰ شهریورماه ۱۳۵۳ صورت گرفت، پرسپولیس بهعنوان نماینده فوتبال ایران به دیدار فینال لیگ قهرمانان در سال ۲۰۱۸ راه یافت و ناچار شد دیدار برگشت این فینال را در ورزشگاه آزادی برگزار کند. ورزشگاهی که رو به فرسودگی گذاشته بود و مشکلات پرتعدادش میزبانی سرخپوشان را به خطر انداخته بود. بااینحال برای اینکه آزادی حداقل بتواند یک دیدار را در سطح اول فوتبال آسیا برگزار کند، میلیاردهاتومان هزینه شد تا بخشهایی از این ورزشگاه «بَزک» شود و مجوز برگزاری فینال را بگیرد؛ اما همان زمان هم مشخص بود که این ورزشگاه دیگر توانایی برگزاری دیدارهای بینالمللی سطح اول با استانداردهای روز دنیا را ندارد.
مقاومسازیهایی که «مُسکن» هستند
با مشخص شدن وضعیت نامناسب ورزشگاه آزادی بهویژه در طبقه دوم، کار مقاومسازی برخی از «زون» های این ورزشگاه آغاز شد. این ورزشگاه متشکل از ۷۲ زون است که در سال ۱۳۹۵ سه زون ۳۱، ۳۲ و ۳۳ آن مقاومسازی شد؛ اما با گذشت چند سال از این اتفاق، حالا مشخص شده که زونهای دیگر هم نیاز به مقاومسازی و بازسازی اساسی دارند و اگر این اتفاق رخ ندهد، خطر بزرگی ورزشگاه پیر شهر را تهدید خواهد کرد.
هشدارهای «مددی» به جایی نرسید
هرچند مدیران مجموعه ورزشی آزادی در سالهای اخیر تلاش کردهاند به وضعیت ورزشگاه یکصد هزارنفری که پس از صندلی گذاری ظرفیتش به 78116نفر کاهش یافته است، رسیدگی کنند؛ اما بالا رفتن سن این ورزشگاه میزان خطرات آن را هم بالا برده است. در بین این مدیران احمدی مددی هشدارهای بیشتری را به مسئولان وزارت ورزش و سایر نهادها داد تا زودتر به فریاد این «پیر» مجموعه ورزشی آزادی برسند. مددی در نامههایی که برای دستگاههای مختلف ارسال کرد از خطرهای احتمال خبر داد که در صورت ترمیم و بازسازی نکردن ورزشگاه در انتظارش خواهد بود.
درخواست از رئیسجمهوری برای توجه به ورزشگاه آزادی
در سالهای اخیر که وضعیت ورزشگاه آزادی نگرانکننده شده بود، بسیاری از اهالی ورزش با امضای نامهای خطاب به حسن روحانی رئیسجمهوری وقت خواستار توجه ویژه به بازسازی این ورزشگاه شدند. نمایندهای هم از دولت قبلی برای بررسی شرایط در این ورزشگاه حضور یافت و قرار شد بودجهای را برای اینکار درنظر بگیرند؛ اما پایان کار دولت بازهم آزادی را در حسرت گذاشت.
حضور در طبقه دوم ممنوع!
در نامهای که شهریورماه سال جاری ازسوی نهادهای نظارتی به مدیر مجموعه ورزشی آزادی ارسال شده، بااشارهبه بررسیهای صورت گرفته بهویژه در طبقه دوم این ورزشگاه تأکید شده است که برای جلوگیری از بروز هرگونه حادثهای، از ورود تماشاگران به این طبقه ممانعت به عمل آید و حتی طبقه دوم ورزشگاه «پلمپ» شود.
مجوز حرفهای بعد از ۵۰سال از کجا آمد؟
باوجود هشدارهایی که در مورد وضعیت ورزشگاه آزادی داده شده است و اسناد و مدارک آن نیز موجود است، ۱۹ آذرماه سال جاری وزارت ورزش در خبری اعلام کرد که مجوز حرفهای سازی ورزشگاه آزادی پس از ۵۰سال صادر شده است! در بخشی از این خبر آمده بود: «تیم کارشناسی از شرکت بینالمللی گواهی دهنده شخص ثالث و مستقل مورد تائید مرکز ملی تائید صلاحیت پس از بررسیهای فراوان و تطبیق موارد طرحشده ازسوی AFC (کنفدراسیون فوتبال آسیا)، مجوز حرفهای و گواهینامه انطباق با الزامات کنفدراسیون فوتبال آسیا را برای استادیوم ورزشی آزادی صادر کرد». با مشکلاتی که ورزشگاه آزادی دارد و هرروز هم بیشتر میشود، انتشار این خبر عجیب و با واقعیت ورزشگاه همخوانی نداشت. ضمن اینکه این سؤال را مطرح میکند که چطور ورزشگاه آزادی ۵۰ سال قبل و در اوج نو بودن و استاندارد بودن نتوانسته بود مجوز حرفهای بگیرد؛ اما حالا نیمقرن بعد از فعالیت مجوز گرفته است!
اظهارنظرهای مسئولان و افزایش نگرانیها
درحالیکه وزارت ورزش تأکید کرده است این ورزشگاه مجوز حرفهای سازی را دریافت کرده، اظهارنظر مسئول برگزاری مسابقات لیگ برتر و مدیر جدید مجموعه ورزشی آزادی مورد طبقه دوم که عنوان کرده بودند شرایط مناسبی ندارد، نگرانیها برای آینده را افزایش داده است. باوجود تلاشهایی که صورت گرفته بخشهای زیادی از ورزشگاه آزادی استانداردهای لازم را ندارد و درصورتیکه اقدام سریع و کارشناسانهای برای بازسازی و مقاومسازی آن صورت نگیرد، خطرات زیادی در انتظار خواهد بود.
مشکلاتی که در ورزشگاه وجود دارد
هرچند هشدارهای لازم در مورد وضعیت ورزشگاه آزادی به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی و وزارت ورزشوجوانان داده شده است، اما تاکنون اقدامی مؤثر و چشمگیری برای رفع مشکلات آن صورت نگرفته و کارها بهکندی و صرف زمان زیاد در حال پیگیری است. وضعیت ایمنی و آتشنشانی، لوکس نورها، دفع آبهای زیرزمینی و سطح، سکوهای پوسیده، سقف سوراخ و چکه کردن آب، افت کیفیت زمین چمن، نداشتن جایگاه استاندارد برای رسانهها، نداشتن گیتهای ورود مجهز و استاندارد و ... ازجمله مشکلات فعلی ورزشگاه آزادی هستند. وزارت ورزش و مدیران و مسئولان مرتبط باید فکری به حال وضعیت ورزشگاه آزادی کنند. این ورزشگاه درحالحاضر تنها ورزشگاهیست که در تهران میتواند میزبان بازیهای تیم ملی و بازیهای بینالمللی فوتبال ایران باشد. باید هر چه زودتر با تعیین پیمانکار و شرکت کاربلد و مطمئن، اقدامات لازم برای بازسازی و ترمیم این ورزشگاه را انجام داد و مقاومسازی را با بهروزترین روشهای ورزشگاههای جهان انجام داد. باید قبل از آنکه دیر شود و اتفاق ناخوشایندی رخ دهد این تصمیمات و اقدامات انجام شود.