تمرین مقاومتی؛ ناجی بزرگ‌سالان مسن
پیری تعادل بین اکسیدان‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها، التهاب با درجه پایین و پاسخ پروتئینی را شامل می‌شود که در سطح سلولی رخ می‌دهد و مسئول بسیاری از اختلالات سلامتی است. به گزارش فاو؛ ثابت شده است که ورزش پاسخ التهابی را تنظیم می‌کند، اکسیدان‌هایی مانند رادیکال‌های آزاد را که در سلول‌ها تجمع می‌کنند و به دی‌ان‌ای آسیب می‌رسانند را متعادل می‌کند و روند محافظت سلول‌ها از خود در برابر این عوامل استرس‌زا را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، تمرینات مقاومتی در افراد مسن برای کمک به حفظ عضلات، انعطاف‌پذیری و تعادل توصیه می‌شود. پیری و بیماری‌های مرتبط با تغییرات در وضعیت اکسیداتیو و التهاب با درجه پایین و نیز با کاهش پاسخ پروتئین واتابیده شبکه آندوپلاسمی (ER) همراه است. پاسخ پروتئین واتابیده یک مکانیسم عملکردی است که توسط آن سلول‌ها تلاش می‌کنند تا از خود در برابر استرس شبکه آندوپلاسمی محافظت کنند که ناشی از تجمع پروتئین‌های واتابیده/کژتابیده است. نتایج تحقیق جدید توسط محققان دانشگاه آتلانتیک فلوریدای آمریکا با همکاری دانشگاه لئون در اسپانیا، بررسی کرد که آیا یک برنامه تمرین مقاومتی هشت هفته‌ای وضعیت اکسیداتیو، فعال سازی پاسخ پروتئین واتابیده و مسیرهای التهابی کلیدی همچنین روابط آنها با پروتئین شوک حرارتی میتوکندری ۶۰ و پروتئین کلوتو را تعدیل می‌کند یا خیر. برای این تحقیق، محققان این پروتئین‌ها را در سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی افراد مسن تجزیه و تحلیل کردند. علاوه بر این، آنان از شبیه‌سازی رایانه‌ای برای پیش‌بینی پروتئین‌های کلیدی مرتبط با این مولکول‌های زیستی که زمینه ساز سازگاری‌های فیزیولوژیکی با ورزش هستند، استفاده کردند. آنان حدود پنج تا ۶ روز قبل و بعد از دوره تمرینی و درست قبل از مداخله تمرینی از افراد جوانی که برای ارزیابی پایه وارد شده بودند، نمونه خون جمع‌آوری کردند. محققان همچنین نشانه‌های زیستی مختلف استرس اکسیداتیو را در سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی تجزیه و تحلیل کردند. نکته مهم این است که افراد مسن تمرین نکرده کاهش معناداری در نسبت آنزیم فسفریله نیازمند به اینوزیتول یک به آنزیم نیازمند به اینوزیتول یک (pIRE۱/IRE۱) در مقایسه با افراد سالمند تمرین کرده نشان دادند. چنین یافته‌ای با تجزیه و تحلیل هستی‌شناسی ژنی تایید شد و نشان داد که استرس شبکه آندوپلاسمی مکانیسم مهمی است که بوسیله IRE۱ تعدیل شده است. چون یونگ فیل هوانگ؛ محقق و استاد دپارتمان علم ورزش و ارتقای سلامت در کالج علوم چارلز ای. اشمیت دانشگاه آتلانتیک فلوریدا گفت: «فعالیت بدنی منظم به‌عنوان یک مداخله موثر در بهبود بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند پوکی استخوان، سارکوپنی یا از دست دادن عضلانی و دیناپنی یا از دست دادن قدرت عضلانی، بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت نوع ۲ پیشنهاد می‌شود». اگرچه اثرات مفید تمرینات بدنی منظم برای کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو به‌خوبی ثابت شده است، فرآیندهای این سازگاری‌های فیزیولوژیکی با توجه به تابیدگی پروتئین یا پاسخ پروتئین واتابیده باید مورد بررسی قرار گیرند. به همین دلیل است که ما از یک رویکرد زیست‌شناسی سیستمی برای تحقیق خود استفاده کردیم. پروتکل تمرین مقاومتی برای تحقیق شامل ۱۶ جلسه در طول هشت هفته (دو جلسه در هفته) با حداقل ۴۸ساعت فاصله بین جلسات بود. شرکت کنندگان با ۱۰ دقیقه گرم کردن بر روی یک دوچرخه ثابت شروع کردند. در ادامه هشت تمرین مقاومتی مختلف (پرس ساق پا، کشش مچ پا، پرس نیمکت، کشش ساق پا، حرکت خم کردن عضله دوسر بازویی، پروانه، کشش قرقره از بالا و لیفت جانبی دمبل) با استفاده از دستگاه تمرین انجام شد. برای هر تمرین، شرکت‌کنندگان سه ست ۱۲-۸-۱۲ تکراری را انجام دادند. بین هر تکرار دو تا سه دقیقه استراحت و بین هر تمرین سه دقیقه استراحت وجود داشت. هوانگ افزود: «ما می‌دانیم که فعالیت بدنی برای افراد مسن چقدر اهمیت دارد و کار ما تحقیقات را در کمک کردن به روشن شدن مزایای ورزش در این جمعیت، یک گام پیش می‌برد». یافته‌های این تحقیق در مجله Antioxidants منتشر شد.