موریهه اوشیبا؛ بنیان‌گذار آیکیدو
«موریهه اوشیبا» (۱۴ دسامبر 1883 - ۲۶ آوریل ۱۹۶۹)؛ بنیان‌گذار هنر رزمی «آیکیدو» بود. او اغلب به‌عنوان «استاد بزرگ» شناخته می‌شود. این پسر ژاپنیِ یک زمین‌دار اهل «تانابه»، در جوانی تعدادی از هنرهای رزمی را آموخت و درطول جنگ روسیه و ژاپن، در ارتش ژاپن خدمت کرد. پس از ترخیص در سال 1907، به‌عنوان رئیس یک شهرک پیشگام به «هوکایدو» نقل‌مکان کرد. آنجا با «سوکاکو تاکدا»؛ بنیان‌گذار «دایتو ریو آیکی جوجوتسو» آشنا شد و به مطالعه پرداخت. پس از ترک «هوکایدو» در سال 1919، به جنبش Ōmoto-kyō(یک فرقه شینتو)، در «آیابه» پیوست؛ جایی‌که به‌عنوان مربی هنرهای رزمی خدمت و اولین «دوجو» (به‌طورسنتی مکانی مانند باشگاه در هنرهای رزمی بوده؛ اما در سایر زمینه‌ها مانند مراقبه نیز از آن استفاده می‌شود) متعلق‌به‌خود را افتتاح کرد. او «اونیسابورو دگوچی» (رهبر مذهبی ژاپن) را طی سفری به «مغولستان» در سال 1924 همراهی کرد؛ جایی‌که توسط نیروهای چینی دستگیر شدند و به «ژاپن» بازگشتند. سال بعدش، او یک تجربه معنوی عمیق را از سر گذراند و عنوان کرد: «روحی طلایی از زمین بیرون آمد، بدنم را پوشاند و بدنم را به یک روح طلایی تبدیل کرد!» پس‌از‌آن، تکنیک هنرهای رزمی او با تأکید بیشتر بر کنترل «چی» (معمولاً به انرژی حیاتی یا به‌سادگی به‌عنوان «انرژی» ترجمه می‌شود)، ملایم‌تر شد. «اوشیبا» در سال 1926 به «توکیو» عزیمت کرد و آنجا Aikikai Hombu Dojo را راه‌اندازی کرد که به خاستگاه و بنیاد «آیکیدو» تبدیل شد. آن‌زمان او در محافل هنرهای رزمی نسبتاً مشهور بود و در این دوجو و سایر باشگاه‌ها در سراسر ژاپن؛ ازجمله در چندین آکادمی نظامی آموزش می‌داد. پس از جنگ جهانی دوم، دوجوی «هومبو» موقتاً بسته شد و «اوشیبا» به شهر کوچک «ایواما» رفت. از پایان جنگ تا دهه 1960، برای ترویج «آیکیدو» در سراسر ژاپن و خارج‌ازکشور تلاش کرد. او در سال 1969 براثر سرطان کبد درگذشت. پس از مرگش، «آیکیدو» توسط شاگردانش (بسیاری‌از‌آن‌ها به هنرمندان رزمی مشهوری تبدیل شدند) رواج یافت.