خانه

رمان «خانه» آخرین ‌کتابی‌ست که «یودیت هرمان» نوشته و درباره آدم‌هایی‌ست که در‌پیِ رسیدن به وطنی آشنا بوده و تلاش دارند از جهان کهنه، به نو گذر کنند. آن‌ها تلاش دارند بر روزمرِگی و روزمرگی زندگی‌شان غلبه کنند. او در رمان جدیدش، از یک عزیمت و یک بیداری می‌گوید: دنیایی قدیمی گم می‌شود و دنیای جدیدی پدید می‌آید. قهرمان داستان، زندگی قبلی خود را پشت‌سر گذاشته و به کنار دریا و به خانه خود نقل‌مکان کرده است. او نامه‌های کوتاهی به شوهر سابقش می‌نویسد و به او می‌گوید که زندگی جدیدش در آنجا چگونه پیش می‌رود. او بااحتیاط دوست پیدا می‌کند، به این فکر می‌کند که آیا می‌تواند خود را تغییر دهد یا باید همین مسیر را ادامه دهد. «هرمان» از زنی می‌گوید که چیزهای زیادی را پشت‌سر می‌گذارد، انعطاف‌پذیری را تجربه می‌کند و در چشم‌انداز شدید ساحل، به شخص دیگری تبدیل می‌شود. او از خاطره می‌گوید و از لحظه‌ای که زندگی تقسیم می‌شود. «خانه» به‌زبان اول‌شخص توسط زنی 47‌ساله گفته می‌شود که هرگز نامش را نمی‌فهمیم. کتاب، با یادآوری وقایع 30سال‌پیش توسط راوی آغاز می‌شود. او در‌حالی‌که مشغولِ کار یکنواخت کارخانه سیگار بود، در یک پمپ‌بنزین با مردی مسن‌تر که شعبده‌باز است،‌ آشنا شد. به‌پیشنهاد او، قصد کرد تا به‌عنوان دستیارش راهیِ سنگاپور شود؛ اما در آخرین لحظه نظرش تغییر کرد. با «اوتیس» ازدواج کرد، صاحب دختری شد و پس‌از‌آنکه دخترشان از خانه می‌رود، او نیز از شوهرش جدا می‌شود. «خانه» به‌طرزی ماهرانه‌ خطوط طرح را در ساختاری سیال و بدون فصل‌بندی، با انتقال بدون درز بین گفت‌وگو و توصیف‌ها، خاطرات و نامه‌ها در‌هم‌می‌پیچد. «هرمان» حالتی از برزخ و تنهایی را به‌تصویر می‌کشد و فضایی را تداعی می‌کند که در‌عین‌حال تیره و فریبنده است. این‌ کتاب، با ترجمه محمود حسینی‌زاد در 184 صفحه و با قیمت 145‌هزار‌تومان توسط نشر «افق» منتشر شده است.