فانی بلانکرس-کوئن؛ زن خانهداری که پرنده شد
«فانی کوئن» (متولد 16 آوریل اوت 1918 و درگذشته ۲۵ ژانویه 20041)؛ با نام مستعار «دان» که بعد از ازدواج با «یوهان بلانکرز»؛ نام خانوادگیاش را به «بلانکرس-کوئن» تغییر داد؛ ورزشکار دوومیدانی هلندی بود که بیشتر بهدلیل کسب چهار مدال طلا در «المپیک تابستانی 1948 لندن» شناخته شده است. درآنزمان 30ساله و مادر دو فرزند بود! این اتفاق، لقب «خانهدار پرنده» را برای این موفقترین ورزشکار دراینرویداد، بهارمغان آورد. او در سال 1935 مسابقات دوومیدانی را آغاز و یکسالبعدش در بازیهای «المپیک تابستانی 1936» شرکت کرد. اگرچه رقابتهای بینالمللی در جنگ جهانی دوم متوقف شد، او چندین رکورد جهانی را درآندوره بهنام خویش ثبت کرد. او جز چهار قهرمانی المپیک؛ پنج عنوان قهرمانیِ اروپا و 58 قهرمانیِ هلند را بهدست آورد و 12 رکورد جهانی را نیز کسب کرد. ثبت آخرین رکورد پنجگانه را نیز در سال 1951 در 33سالگیاش بهثمر رساند. در سال 1955 از دوومیدانی بازنشسته و پسازآن مربی تیم کشورش شد. در 1999، اتحادیه بینالمللی فدراسیونهای دوومیدانی (IAAF) او را «ورزشکار زن قرن» نامید. پیروزیهای او در المپیک، به ازبینبردنِ این باور غلط که «سن» و «مادربودن»، موانعی برای موفقیت در ورزش زنان است، کمک کرد. «فانی» در منطقه مسکونیِ «لاخهفورسه» بهدنیا آمد. پدرش (آرنولدوس) اگرچه یک مقام دولتی بود؛ اما در رشته پرتاب وزنه و دیسک مسابقه میداد. او پنج برادر داشت و در نوجوانی از «تنیس، شنا، ژیمناستیک، اسکیت روی یخ، شمشیربازی و دویدن» لذت میبرد. قدِ 1.75متریاش از او یک ورزشکار احتمالی ساخته بود و خیلیزود مشخص شد استعدادش را هم دارد؛ اما نمیتوانست تصمیم بگیرد کدام ورزش را انتخاب کند. یک مربی شنا به او توصیه کرد رویِ دویدن تمرکز کند؛ زیرا درآنزمان چندین شناگر زن برتر دیگر نیز در هلند بودند؛ مانند «ری ماستنبروک» که مدالآور المپیک نیز شد. اولین حضورش دراینورزش در سال 1935 و در سن 17سالگی بود؛ مسابقهای ناامیدکننده. بااینحال، در سومین مسابقهاش، رکورد ملی را در 800متر بهنام خود ثبت کرد و سریعاً، به تیم هلند راه یافت. این، مربی و همسر آیندهاش، بود که تشویقش کرد تا برای المپیک 1936 برلین شرکت کند؛ و اینگونه در مسیر حرفهای قرار گرفت. او در سالهای قبلازمرگش از آلزایمر رنج میبرد و در یک آسایشگاه روانپزشکی زندگی میکرد.