جام‌جهانی 2023 و بیدارشدن غول خفته فوتبال زنان

موفقیت جام‌جهانی 2023، منجر به برخی پیش‌بینی‌های بزرگ درمورد آینده فوتبال زنان شده؛ و شاید جسورانه‌ترین آن‌ها این‌باشدکه نهایتاً از بازی مردان «پیشی» خواهد گرفت. «ربکا اسمیت»؛ کاپیتان سابق «نیوزیلند» به «الجزیره» در 21 اوت 2023 گفت: «همیشه این‌را گفته‌ام و مردم فکر می‌کردند که دیوانه هستم؛ اما فکر می‌کنم فوتبال زنان، بزرگ‌تر از فوتبال مردان خواهد بود» اگرچه ممکن است این صحبت، ادعایی بحث‌برانگیز به‌نظر برسد؛ اما افراد کم‌تعدادی وجود دارند که قواعد بازی را به‌خوبی «اسمیت» بشناسند. او درطول یک‌دهه بازی (از سال 2003 تا 2013) کاپیتان تیم ملی فوتبال زنان کشورش در دو جام‌جهانی و دو بازی المپیک بود. دوبار بهترین بازیکن سال اقیانوسیه شده که در سه قاره مختلف بازی کرده و با تیم «وولفسبورگ» (آلمان) برنده «لیگ قهرمانان اروپا» شده است. او از وقتی کفش‌هایش را آویخت، برای توسعه فوتبال، اجرای مسابقات زنان برای سازمان جهانی «فیفا» و راه‌اندازی شرکت خودش (Crux Sports) که بر ترویج فوتبال زنان تمرکز دارد، فعالیت کرده. او می‌گوید: «ارزش‌های بازی زنان، شگفت‌انگیز است. فراگیربودن، حمایت از یکدیگر و کار تیمی، چیزهایی‌ست که براساس‌آن ساخته شده است؛ نه مسائل نژادی و حواشیِ مرسومِ این‌روزها مانند مسائل اقلیت‌ها و ...» ازآن‌سو، «استف فوران» (مدیر کانال ورزشیِ Optus Sport استرالیا) نیز می‌گوید که جنبه تجاری بازی‌های زنان به‌اندازه اکشن موردپسند در زمین بازی‌ مردان، تغییر کرده است. ما چندین‌سال فوتبال زنان را داشته‌ایم و همیشه چالش‌هایی داریم تا آن‌را ازنظر تجاری برای جذب حامیان مالی، بادوام و سودده نشان دهیم. به‌نظر می‌رسد که آن‌ها یکی از معدود پخش‌کننده‌هایی هستند که به چالشی که «جیانی اینفانتینو» (رئیس فیفا) هنگام سخنرانی در «کنوانسیون فوتبال زنان» (سیدنی) درآستانه جام‌جهانی برپا کرده بود، واکنش مثبت نشان داده‌اند. «اینفانتینو» گفته بود که «بهای عادلانه برای پخش فوتبال زنان پرداخت شود. نه‌فقط برای مسابقات جام‌جهانی؛ بلکه برای فوتبال زنان به‌طورکلی و در همه کشورها، همه لیگ‌ها و در همه رقابت‌ها». قبل‌ازاین تورنمنت، یک بن‌بست با پخش‌کننده‌های اروپایی وجود داشت که تمایلی به برآورده‌کردن قیمت درخواستی فیفا برای حق پخش بازی‌های جام زنان نداشتند. رئیس هیئت‌حاکمه فوتبال، یکی از موانع بزرگ برای پیشرفت بیشتر را «عدم‌برگزاری مسابقات در برخی نقاط جهان» خواند و گلایه کرد: «فوتبالیست‌های زن که نمی‌توانند همه‌شان برای داشتنِ امکانِ بازی در چند باشگاه اروپایی یا ایالات‌متحده بروند. ما باید در چهارسال‌آینده شرایطی را برای آن‌ها ایجاد کنیم تا بتوانند در سطح حرفه‌ای در خانه‌شان (کشورشان) بازی کنند». ترس از اینکه تورنمنت به 32 تیم افزایش یابد، فوتبال زنان را امسال با شوک بزرگی مواجه کرد؛ «کانادا»، «آلمان» و «آمریکا» با تمام آن ادعاها و سوابق درخشان، زودتر از حد انتظار سقوط کردند؛ درحالی‌که تیم‌های پایین‌رده‌ای نظیرِ «مراکش»، «جامائیکا»، «آفریقای جنوبی» و «نیجریه» همگی از گروه‌هایشان صعود کردند! این، نشان داده چه پتانسیل بالایی دراین‌‌زمینه برای زنان وجود دارد؛ البته اگر امکانات برابری برایشان در همه‌جای جهان فراهم شود. «اسمیت» تحت‌تأثیر قرار گرفته و معتقد است که تاحدی زیاد شکاف استعدادها بسته شده؛ او می‌گوید: «برخی از گروه‌ها دشوار بودند و بالا‌آمدن از آن‌ها سخت‌تر بود. این، فقط یک شِمه از فوتبال زنان بود که ثابت کرد دیگر بهترین فوتبالیست‌ها، آمریکایی نیستند. آن‌ها در سراسر کره زمین پخش هستند. به‌نظرم بازی ازاین‌نظر بسیار تغییر کرده». چالش کنونی، حمایت از این تغییر برای ادامه است. به‌نظر می‌آید که غول خفته فوتبال زنان بیدار شده و جهان ورزش درآستانه یک دگرگونی‌ست ...