بِیب روث؛ نفرینی 86ساله در بیسبال
«جورج هرمن بیب روث» (متولد 6 فوریه 1895 و درگشته 16 اوت 1948) یک بازیکن بیسبال آمریکایی بود که دوران حرفهای او در «لیگ برتر بیسبال» (MLB) 22 فصل؛ از سال 1914 تا 1935 طول کشید. او با القابی نظیرِ «بامبینو» و «سلطانی از سوات»، کار خود را در MLB بهعنوان ستاره توپزن چپدست برای Boston Red Sox آغاز کرد؛ اما در پُست «اوتفیلدر» برای New York Yankees، به اوج شهرتِ خویش دست یافت. او بهعنوان یکی از بزرگترین قهرمانان ورزشی در فرهنگ آمریکایی درنظر گرفته شده و بسیاری، او را «بهترین بازیکن بیسبال تمام دوران» میدانند. در سال 1936، بهعنوان یکی از «پنج نفر اول» در «تالار مشاهیر بیسبال» انتخاب شد. او که متولد «بالتیمور» بود، در هفتسالگی، به «سنت مری» فرستاده شد؛ مدرسهای پسرانه که در آنجا توسط کشیشی بهنام «ماتیاس بوتلیر» از جامعه «برادران خاوریان» بهسویِ تبدیلشدن به یک بازیکن بیسبال توانا، راهنمایی شد. در 1914، برای بازی بیسبال «لیگ مینور» (کماهمیتتر از لیگ اصلی) برای Baltimore Orioles قرارداد امضا کرد؛ اما خیلیزود به Red Sox فروخته شد. در 1916، بهعنوان پرتابگر برجسته که گاهی در خانههای طولانی به میدان میرفت، شهرت پیدا کرد. اگرچه دوبار در یکفصل 23 بازی را بهعنوان پرتاب برنده شد و در سه قهرمانیِ سری جهانی با Red Sox همراه بود؛ اما میخواست هرروز بازی کند و اجازه داشت به یک اوتفیلدر تبدیل شود. او رکورد MLB تکفصل دوندگی خانگی را در سال 1919 شکست و پسازآن، «هری فریزی» (مالک Red Sox) او را یانکیها فروخت. این، به قحطیِ قهرمانیِ 86ساله بعدی «بوستون» دامن زد و خرافه «نفرین بامبینو» را رایج کرد که میگفت؛ نبودِ او باعث این بدبختی شده! «روث» در 15سال حضور خود در Yankees به این تیم کمک کرد تا هفت قهرمانی «لیگ آمریکا» (AL) و چهار قهرمانی در «سری جهانی» را بهدست آورد. شیوه حضور او در زمین کمک کرد تا نهتنها طرفداران این ورزش، راهیِ زمین مسابقات شوند و محبوبیت این ورزش را افزایش داد؛ بلکه آغازی شد برای دوره جدید بیسبال که از یک بازی استراتژیک با امتیاز کم، به ورزشی تبدیل شد که هیجان و حرکت، حرف اول را در آن میزد. آخرین فصل «روث» با Yankees در 1934 بود. سال بعدش و پس از مدت کوتاهی در تیم Boston Braves، از بازی کنارهگیری کرد. او طیِ دوران حرفهایاش، 12بار «لیگ آمریکا» را در مسابقات خانگی، رهبری کرد. او بهدلیل فعالیتهای جنجالیِ خارج از زمین، موردتوجه مطبوعات و افکار عمومی بود؛ چنانکه پس از بازنشستگی، فرصت مدیریت یک باشگاه لیگ برتری را از دست داد. او در 1946 به سرطان مبتلا شد و دوسالبعدش براثر این بیماری درگذشت.