ارتباط دانشگاه و صنعت در باتلاق بی‌اعتمادی!
سال‌هاست حرف‌وحدیث‌هایی برای ارتباط بیشتر دو بخش صنعت و دانشگاه با یکدیگر مطرح است و اگرچه دانشگاه‌های ما به‌لحاظ رشد علمی و کیفیت آموزشی جایگاه خوبی یافته‌اند و می‌توانند موتور محرک صنعت باشند؛ اما ارتباط این دو ساختار با چالش‌های جدی روبه‌روست و آن‌ها نتوانسته‌اند ارتباطی پویا با هم داشته باشند. مسائلی نظیرِ بی‌اعتمادی صنعت برای سرمایه‌گذاری در دانشگاه و نبود نهادهایی که این دو ساختار را پیوند دهد از جمله چالش‌های پیش‌روی این دو نهاد است. باید گفت مشکل ارتباط دانشگاه و صنعت نهادینه شده و بی‌اعتمادی صنعت به دانشگاه از بی‌نتیجه‌ماندن طرح‌های پژوهشی دلیل وجود این مشکل باشد. واقعیت این است دیوار بی‌اعتمادی بین دانشگاه و صنعت بلند است و برای اعتمادسازی برای ایجاد ارتباط بین این دو، برآورده‌کردن نیازها ضروری‌ست. هرچند ایده‌های فراوانی بین دانش‌آموختگان، دانشجویان و اساتید دانشگاهی وجود دارد اما ازآنجا‌‌که تعامل کافی بین صنعت و دانشگاه وجود ندارد این ایده‌ها سرگردان بوده و تاکنون نتیجه مثبت و مؤثری در توسعه اقتصادی این‌منطقه نداشته‌اند حال‌آنکه با پیوند این دو بخش می‌توان راه توسعه را هموارتر کرد. یکی از مسئولان شهرک صنعتی جنوب خراسان رضوی بابیان‌اینکه تاکنون نمونه عینی از رابطه بین واحدهای صنعتی با دانشگاه دیده نشده، بر انجام پژوهش ازسوی دانشگاهیان در واحدهای صنعتی تأکید کرد و افزود: «حلقه مفقوده بین علم‌وصنعت باید جایگاه خود را پیدا کند». مهدی امینی بااشاره‌به‌اینکه واحدهای صنعتی دچار روزمرگی شده‌اند به‌طوری‌که تلاش برای رفع مشکلات اداری موجب شده از هدف اصلی خود دور شوند، گفت: «دانشگاهیان برای رفع مشکلات صنعتگران منطقه باید تلاش و کمک کنند». وی بااعلام‌اینکه صنعتگران از پتانسیل‌های دانشگاه غفلت کرده‌اند، راه‌اندازی خانه صنعت، معدن را در شهرستان‌های دارای ظرفیت برای رفع مشکلات صنعتگران ضروری دانست و اظهار کرد: «اگر خانه صنعت و معدن راه‌اندازی شود خواهد توانست از دغدغه‌های آنان دفاع کند». وی بابیان‌اینکه دراین‌سال‌ها دانشگاهیان نتوانسته‌اند توانایی خود را برای صنعتگران اثبات کنند، گفت: «هر دلیلی می‌تواند منجر به عدم‌ارتباط صنعت با دانشگاه شود و برای حل این مشکل انجام برنامه‌هایی بین دانشگاه و صنعت تنها راه‌حل است». یکی از تولیدکنندگان دستگاه‌های صنعتی نیز بابیان‌اینکه تولیدکنندگان ما را قبول نداشته و همچنان بی‌اعتمادند، افزود: «متأسفانه صنعتگران و تولیدکنندگان شهرستان غریب‌پرست‌اند». حسین صنعتگر بابیان‌اینکه تمام تولیدکنندگان شهرستان به‌جای‌اینکه از توانایی متخصصان داخل شهرستان استفاده کنند به‌دنبال افرادی از دیگر شهرستان‌ها هستند، افزود: «افرادی‌که از دیگر شهرها می‌آیند مدیران صنایع مجبور هستند مکانی برای استراحت و غذا را تأمین و چندین‌برابر هزینه کنند درصورتی‌که از تخصص کافی برخوردار نیستند اما اگر کسی در خود همان شهر باشد برایشان بی‌ارزش است». وی بااشاره‌به‌اینکه تولیدکنندگان ما را قبول ندارند، عنوان کرد: «باید پل ارتباطی بین صنعت و دانشگاه باشد تا نیازها را شناسایی و به ما اعلام کنند». وی بابیان‌اینکه چندین‌سال است در مشهد کار و برخی دستگاه‌های روسی را بازسازی کرده‌ام، افزود: «چون لهجه مشهدی دارم در شهرها کار به من می‌دهند اما وقتی می‌فهمند اهل همین منطقه هستم رغبتی به ادامه کار با من را ندارند». درادامه رئیس مرکز نوآوری جنوب خراسان رضوی گفت: «صنایع، کارخانه‌ها و شرکت‌های منطقه مشکلات بسیاری دارند که بی‌شک این مشکلات را جامعه دانشگاهی، آکادمیک و علمی می‌تواند مرتفع کند». مجید عاقل بااشاره‌به‌اینکه جامعه دانشگاهی درجهت تحقیق و پژوهش و رفع مشکلات صنعتگران باید وارد عمل شوند، افزود: «به‌رغم توانایی‌هایی که دانشگاهیان دارند اما تاکنون نادیده گرفته شده است».
جواد افتخاری/ ایسنا