رامین رضاییان؛ مدافعی جسور و پرشور

رامین رضاییان در 27 اسفند‌ماه 1368 در روستای سمسکنده ساری در یک خانواده فرهیخته به‌دنیا آمد. پدرش پزشک بازنشسته بوده و تنها یک خواهر بزرگ‌تر از خود دارد. خودش در‌مورد ورودش به عرصه فوتبال می‌گوید: «‌در‌زمانی‌که مدرسه می‌رفتم بچه درس‌خوانی بودم‌. یادم می‌آید آن‌زمان در مسابقات انفرادی شطرنج مقام اول را کسب کردم. همیشه در رشته دو هم اول بودم و در دوی صحرانوردی هم مقام اول را به‌دست آوردم. مثل اکثر فوتبالیست‌ها از زمین‌های خاکی شروع کردم و با کمی تلاش در سال 1380 وقتی 12‌ساله بودم وارد تیم نوجوانان سارویدر شدم. یک‌سال بعد به تیم شهرداری ساری پیوستم و به‌مدت هفت‌سال در این تیم بودم. برای پیشرفت فوتبالم به سایپا تهران رفتم و درهمان سال به تیم ملی امید دعوت شدم. مدتی در تمرینات تیم راه‌آهن حاضر بودم تااینکه همان‌زمان (سال 1388) مورد‌توجه مسئولان تیم صبا قم قرار گرفتم و مدت چهار‌سال در خدمت این تیم بودم». رامین رضاییان سال 92 و 93 در راه‌آهن حضور داشت تااینکه سال 94 با قرارداد دو‌ساله به پرسپولیس تهران پیوست و از همان‌جا راهی تیم ملی بزرگ‌سالان شد. او در سال 1396 پس از درخشش‌های دیدنی راهی تیم اوستنده بلژیک شد و یک‌سال آنجا بود؛ سپس در 14 آبان‌ماه 97 به تیم الشحانیه قطر رفت. در اول شهریورماه ۱۳۹۹، رضاییان با قراردادی دو‌ساله به الدحیل پیوست و در ۱۲ دی‌ماه ۱۳۹۹ رضاییان؛ مدافع تیم فوتبال الدحیل پس‌از‌آنکه در فهرست مازاد صبری لموشی؛ سرمربی این تیم قرار گرفت، به‌صورت قرضی به تیم فوتبال السیلیه رفت. همیشه گفته که پرسپولیسی‌ست و انتخابش پیراهن قرمز. می‌گوید: «‌هواداران پرسپولیس در قلب من جای دارند. آن‌ها بهترین‌اند و روزهای خوب و به‌یادماندنی را برای من ساخته‌اند. موفقیت‌هایی که با آن‌ها کسب و تجربه‌ کردم را هیچ‌گاه فراموش نخواهم کرد‌. مشتاقم اگر روزی قسمت شد دوباره به تیم محبوبم برگردم». تااینکه رامین رضاییان در ۲۳ بهمن‌ماه ۱۴۰۰، با قراردادی شش‌ماهه به پرسپولیس پیوست. وی در اولین بازی خود بعد از برگشتش به پرسپولیس در ترکیب اصلی مقابل آلومینیوم اراک قرار گرفت؛ اما در پایان فصل قراردادش با باشگاه تمدید نشد و علی‌رغم میل باطنی‌اش از پرسپولیس جدا شده و به سپاهان پیوست. او هم‌اکنون عضو تیم ملی ایران است و در جام‌جهانی 2022 حضور دارد. این‌روزها مدافع راست مورد‌علاقه کی‌روش به‌بهترین‌شکل ممکن جواب سرمربی محبوبش را داده است. رامینی که حضورش در تیم ملی با وقفه‌ای نزدیک به سه‌سال همراه شده بود، روزها را شمرد و شمرد تا در‌نهایت با حضور کی‌روش روی نیمکت تیم ملی دوباره به جایگاه خودش برگشت و چه برگشتنی! رضاییان در یکی از بهترین نمایش‌های دوران ورزشی‌اش موفق شد در بازی با تیم ولز، «نکو ویلیامز» و «دنیل جیمز» را یکی‌پس‌از‌دیگری مهار کند. او در‌طول بازی بارها با نفوذ‌ها و ارسال‌هایش مدافعان سمت چپ ولز را به‌ستوه آورد تا درنهایت در لحظاتی که خستگی به جان آن‌ها افتاده بود، با یک استارت 70متری خودش را در ثانیه‌هایی انگشت‌شمار به دروازه حریف رسانده و با چیپ بی‌نقصش موفق شد یکی از زیباترین گل‌های ایران در این جام را رقم بزند. او حالا با گلی که مقابل ولز به‌ثمر رسانده و آن‌را به مردم ایران هدیه کرد، جایگاه ویژه‌تری را در میان هواداران به‌دست آورده است. این مدافع یک‌متر و 84‌سانتی‌متری رابطه خوبی با هوادارانش دارد و درمقابل عکس گرفتن آن‌ها حوصله زیادی به‌خرج می‌دهد؛ اما بارها گفته است که بعد از پایان فوتبالش ازدواج می‌کند. رضاییان در 16 مهر‌ماه سال 1396 ‌ازطرف BBC sport به‌عنوان یکی از کلیدی‌‌ترین مهره‌‌های تیم ملی ایران به‌علت بازی هجومی و سانترهای تأثیرگذار معرفی شد. او در مصاحبه‌ای گفته است: «‌فوتبال هر فوتبالیستی نشان‌دهنده شرایط زندگی او‌ست. من اعتقاد دارم اگر درست و شرافتمندانه زندگی کند‌، راه درستی را انتخاب می‌کند. من امیدم به خداست و همه‌چیز را برای من خوب چیده است. شانس برای موفقیت تأثیر دارد؛ اما من همیشه این شجاعت را داشتم که برای هدفم بجنگم و از خط قرمز و هدف‌هایم دور نشده‌ام؛ اعتقاد دارم راه درست به نتیجه می‌رسد».