محمد جمشیدی؛ پدیده‌ای که خیلی‌زود ستاره شد

محمد جمشیدی در ۸ مردادماه ۱۳۷۰ در شهرکرد متولد شد. او با حضور در باشگاه بسکتبال هیئت شهرکرد، ورزش بسکتبال را شروع کرد. محمد جمشیدی دو برادر بزرگ‌تر به‌نام‌های مهدی و علی دارد که این دو برادر قبل از او در تیم شهرکرد بازی می‌کردند. این بازیکن فوروارد ۱٫۹۸‌سانتیمتر قد دارد. تحصیلات محمد جمشیدی در‌زمینه مهندسی عمران از دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد است. محمد جمشیدى عضو تیم ملی بسکتبال ایران در رده‌های پایه و مسابقه‌های جام آسیا ۲۰۱۲ توکیو بوده و عضو تیم‌های باشگاهی باشگاه بسکتبال شهرداری گرگان/شهرداری گرگان است. او درباره ورودش به عرصه بسکتبال می‌گوید: «کلاس سوم راهنمایی بودم که بسکتبال را آغاز و در مسابقات آموزشگاه‌های کشور در سال 88 که در زنجان برگزار شد، شرکت کردم و در اولین مسابقات رسمی با تیم شهرکرد به مقام چهارم رسیدیم. پس‌از‌آن به تیم ملی دانش‌آموزی دعوت شدم؛ اما اردویی برگزار نشد. پس از مسابقات آموزشگاه‌ها بود که عباس آقاکوچکی، سرمربی تیم بسکتبال نوجوانان به اردوی این تیم دعوتم کرد. در اردوهای این تیم هم خوشبختانه توانستم خوب بدرخشم، اما متأسفانه به‌دلیل مشکلاتی که وجود داشت، نتوانستیم به مسابقات قهرمانی آسیا برویم». او خیلی‌زود توانست جای خود را در بسکتبال ایران باز کند و کارشناسان از او به‌عنوان پدیده‌ای تازه یاد می‌کردند. جمشیدی در گفت‌و‌گویی درباره نظر مربیان تیم ملی از عملکرد او و اینکه عنوان می‌کنند پدیده جدید بسکتبال ایران است، گفته بود: «نظر مربیانم خیلی برایم ارزشمند است و انگیزه می‌دهد. بیشتر موفقیت‌هایم را هم مدیون آن‌ها هستم که به من اعتماد کردند و فرصت دادند که در میدان خودم را پیدا کنم. عباس آقاکوچکی کمک زیادی به من کرد و او بود که مرا به بسکتبال ایران معرفی کرد. من هم این فرصت را قدر می‌دانم و هرروز برای بهتر شدنم تلاش می‌کنم». محمد جمشیدی در یکی از مصاحبه درباره علاقه‌اش به عرصه هنر گفت: «اینکه به من می‌گویید هنرمند خب این‌طور نیست، حقیقتاً هدفمند نیستم؛ ولی یکسری کارها را انجام می‌دهم. من در ابتدا بازیکن بسکتبال بودم و بعد فهمیدم در هنر مهارت دارم و به آن علاقه دارم. من چشم باز کردم بسکتبال را دیدم ولی آشنایی‌ام با هنر به دوران راهنمایی بازمی‌گردد. دوران راهنمایی بود که با دوستی به‌نام سید مهدی رضوی روی یک نیمکت بودیم که او خط کار می‌کرد و خط بسیار خوبی هم داشت. معلم هنر تکلیف می‌داد، من از روش نوشتن این دوستم لذت می‌بردم؛ سپس از روی دست وی می‌نوشتم. آن‌قدر ازخودراضی بودم که از وی نمی‌خواستم به من آموزش بدهد و صرفاً از روی دستش تقلید می‌کردم. زمانی‌که وارد ورزش حرفه‌ای شدم و به تهران آمدم این ماجرا تمام شد». محمد جمشیدى نیز بیان کرد: «یک روز اتفاقی در منزل یکی از دوستان بودیم که وسایل خطاطی داشت و من هم گفتم که قبلاً می‌نوشتم. وقتی نوشتم دوستم گفت خیلی‌خوب است و تشویقم کرد و برای من وسیله خرید که مجدداً این کار را شروع کنم. کلاس هم نرفتم و صرفاً خودم این کار را یاد گرفتم. من به کالیگرافی (نقاشی‌خط) علاقه بیشتری دارم و در این قسمت فعالیت می‌کنم. همچنین به موسیقی هم علاقه دارم. چهار سال قبل سنتور زدم ولی درگیر مسابقه شدم و کار سنتور را رها کردم. اخیراً با یکی از اساتید در این مورد صحبت کردم تا تحت آموزش قرار بگیرم». چندی‌پیش نیز فدراسیون جهانی بسکتبال با انتشار گزارشی به تمجید از دوستاره تأثیرگذار تیم ملی ایران در مسابقات انتخابی جام جهانی بسکتبال ۲۰۲۳ پرداخت که یکی از آن‌ها محمد جمشیدی بود. FIBA در این گزارش به عملکرد این دو بازیکن در مسابقات انتخابی پرداخت و آن‌ها را به‌عنوان امتیازآورترین بازیکنان در میان بازیکنان تیم‌های صعود نکرده آسیایی به جام جهانی ۲۰۲۳ معرفی کرد. فیبا با‌اشاره‌به توانایی‌های جمشیدی و یخچالی نوشت: «جمشیدی در شوت‌های سه امتیازی نسبت به یخچالی محتاط‌تر است. با‌این‌حال هردوی این نفرات می‌توانند در لحظات سخت به کمک تیم ایران بیایند». بهترین عملکرد جمشیدی بازی با بحرین و بهترین عملکرد یخچالی بازی با اپن بود. جمشیدی در پنجره دوم با یک نمایش فوق‌العاده کمک‌حال ایران مقابل بحرین شد. او ۴۱ امتیاز را برای تیم ملی ایران به‌دست آورد تا یکی از بهترین آمار امتیاز‌گیری در تاریخ مسابقات انتخابی قاره آسیا برای جام‌جهانی به‌ثبت برسد. بهترین نمایش یخچالی هم در تقابل با «یودای بابا»؛ ستاره تیم ژاپن بود که ۳۰ امتیاز را برای ایران به‌دست آورد.