حس کردم وقت کناره‌گیری رسیده است

امیر حاج رضایی از چهره‌های شناخته‌ شده فوتبال ایران است که البته حالا کمی از فوتبال ایران کناره گرفته و کمتر در صحنه‌های فوتبالی حضور پیدا می‌کند. او مربی سابق تیم‌ملی در راه صعود نافرجام به جام جهانی 1994 بود، اما در ادامه مسیر دیگری را پیمود و به کارشناس ثابت برنامه‌های فوتبالی تبدیل شد. به‌گزارش ورزش سه؛ او در پاسخ به اینکه چرا مدت‌هاست که از فوتبال فاصله گرفته‌اید و در رسانه‌ها هم حضور ندارد، گفت: «من با توجه به اینکه بیش از ۷۰ سال سن دارم بیش از ۶۵ سال با فوتبال زندگی کرده‌ام، تجربه کافی را در فوتبال ایران دارم و فکر می‌کردم فوتبال ایران در انتخابات شهريور ماه، گزینه‌های بهتری داشته باشد، اما اشخاصی که من‌ می‌شناختم، ثبت نام نکردند و در لیست کاندیداها قرار نگرفتند. نهایتاً روند سابق تکرار شد و اتفاقات به همان شکل که همه می‌دانیم، صورت گرفت و اشخاصی که قبلا کار کرده بودند، مجدداً در رأس کار قرار گرفتند. بعد از ۸ شهریور دیدم که دیگر حرفی برای گفتن ندارم. قبلا مقالاتی می‌نوشتم و گفت‌وگوهایی می‌کردم، اما وقتی انتخابات به پایان رسید و نتایج مشخص شد، واقعا دیگر حرف جدیدی برای گفتن نداشتم؛ کمااینکه الان هم ندارم. فکر می‌کنم این گفت‌وگو در همین سوال اول تمام شود؛ بنابراین به دلیل اینکه حرفی برای گفتن ندارم، فاصله گرفتم و در این سال‌های عمرم به مسائل دیگری پرداخته‌ام. با وجود عشق و علاقه‌ای که به فوتبال دارم، حس کردم الان وقت کناره‌گیری است. این‌ها مسائل کلی و ایده‌های شخصی خود من است و به کسی هم ارتباطی ندارد. تشخیص دادم که اگر قبلا یک اپسیلون مفید واقع می‌شدم، الان یک اپسیلون هم مفید واقع نمی‌شوم. این تمام مسئله‌ای است که می‌توانم بگویم». او در پاسخ به اینکه در این سال‌ها همیشه شما را به عنوان کارشناس در رسانه‌ها و تلویزیون دیدیم. الان که کنار رفته‌اید، وقتی به عقب نگاه می‌کنید از چیزی که پشت سر گذاشتید راضی هستید؟ افزود: «دوران خیلی خوبی بود. من می‌توانستم با زبان فوتبال با مردم ارتباط برقرار کنم و بازخوردهای این ارتباط را در کوچه و خیابان می‌دیدم که مردم نسبت به من خیلی لطف داشتند. الان با وجود اینکه بیش از سه سال و نیم است که حضور ندارم، همچنان افرادی که با فوتبال زندگی می‌کنند، به من اظهار محبت و لطف می‌کنند. برای من دوران خیلی خیلی خوبی بود. من اینستاگرام ندارم اما چند وقت قبل، یکی از آشنایان یک تصویری در اینستاگرام به من نشان داد که باعث شد بغضی در گلوی من بنشیند؛ آن تصویر، یک عکس سه نفره از آقای فردوسی‌پور، آقای حمیدرضا صدر و من بود. کسی که عکس را گذاشته بود، یک نثر متأثرکننده‌ای نوشته بود و سوال کرده بود این سه نفر چه شدند و کجا رفتند؟ به هر حال من معقتدم هر چیزی، یک روزی تمام می‌شود. عمر به این شیرینی هم یک روز تمام می‌شود و یک چیزهایی دائمی نیست اما نوع رفتن، دردناک بود. به جز یکی دو خاطره تلخ، من همیشه خاطرات خوبی داشتم و وقتی در مجامع عمومی ظاهر می‌شدیم، مردم با محبت برخورد می‌کردند و ما آنجا با تصور خودمان، فکر می‌کردیم که کارمان درست است که مردم دوست‌مان دارند و اظهار محبت می‌کنند. امیدوارم این چنین باشد».