فیلمهایی که پیش از مرگ باید ببینید!
ملکه کریستینا
«ملکه کریستینا» فیلمی از دوران پیشاکُد محصول سال ۱۹۳۳ و ساخته کارگردان گرجستانیالاصل هالیوود «روبن مامولیان» است. این فیلمِ تاریخی در ۹ فوریه سال ۱۹۳۴ در آمریکا اکران شد. فیلم یکمیلیون و 114هزاردلار برای «مترو گلدوین میر» هزینه برداشت و نهایتاً فروشی بالغبر دومیلیون و 600هزاردلار در تمام جهان داشت. دراینفیلمِ ۹۹دقیقهای، «گرتا گاربو»، «جان گیلبرت»، «ایان کیت»، «لوئیس استون»، «الیزابت یانگ»، «سی اوبری اسمیت» و «رجینالد اوئن» بازی داشتند. داستان این اثر چنین است: مثلثی عشق در قرن هفدهم؛ آنهم درجاییکه «کریستینا» (با بازی «گرتا گاربو») ملکهایست که باقدرت حکومت میکند. ازیکسو «ماگنوس» (با بازی «ایان کیت»)؛ محبوب سابق «کریستینا» بهدنبال ازدواج با اوست و ازدیگرسو، «دون آنتونیو» (با بازی «جان گیلبرت») قرار دارد که شاه اسپانیاست؛ بااینهمه، سبکسریهای ملکه و رفتارهای خارجازعرف اوست که ماجراها را پیش میبرد. این، چهارمین و آخرین همکاری «گاربو» و «گیلبرت» بهشمار میرود و درواقع، «گاربو» شخصاً اصرار داشت که آن نقش را حتماً «گیلبرت» بازی کند. پیش از او اساساً قرار بود که «لارنس اولیویه»؛ هنرپیشه بریتانیایی در نقش «آنتونیو» و البته برای اولینبار در سینمای آمریکا حضور داشته باشد؛ اما تست گریم او تأثیرگذار نبود و ضمناً نتوانست با «گاربو» همکاریِ لازم را برقرار کند. منتقدان، سکانس پایانی که «ملکه» ایستاده بر دماغه کشتی، به افق خیره شده و میرود تا با سرنوشت خود روبهرو شود را بسیار تحسین کردند و حتی گفته میشود همین قاب از «گاربو» او را ستاره سینما کرد. این فیلم، برپایه تلفیقی از زندگیِ «کریستینا الکساندرا»؛ ملکه جنجالیِ سوئد از ۱۶۳۲ تا ۱۶۵۴ بانضمام برداشتنی آزاد از نمایشنامهای که «آوگوست استریندبری» با وامگرفتن از شخصیت وی نوشته، خلق شد و گرچه جنبههای تاریخیِ متعددی را در کنار داستان زیبایش درنظر گرفته؛ اما وفادار به اصلِ ماجرا نیست و قوه تخیل کارگردان و نویسندههایش؛ «اس. ان. برمن»، «اچ. ام. هاروود» و «زالکا فیرتل» بر حقایق تاریخی میچربد. البته نباید فراموش کرد که درآنزمان، طراحیِ شخصیت زنیکه تمایل به رفتار و پوشش مردانه دارد، امری دردسرساز در سینما بود و حتی «گاربو» میترسید هموطنان سوئدیاش آنرا پس بزنند و موردحمله قرار دهند. فیلم اما موفق بود و حتی تا مرز گرفتنِ جایزه «جام موسیلینی» در جشنواره ونیز 1934 رفت؛ که در رقابت نهایی، به مستند «مرد آران» (رابرت فلاهرتی) باخت.