فیلمهایی که پیش از مرگ باید ببینید!
آتالانت
«آتالانت» یک فیلم درام رمانتیک بهکارگردانی «ژان ویگو» محصول ۱۹۳۴ است. از بازیگران آن میتوان به «میشل سیمون»، «کلود اولین»، «پل گریمو»، «ژاک پِرِوِر» و «ژان دِسته» اشاره کرد. این فیلم که باعنوان Le Chaland qui passe نیز شناخته میشود، در نسخه اصلی اکرانشده در فرانسه 65دقیقه بود و بعداً بازسازی شد و با زمان 85دقیقه بهنمایش درآمد. «ویگو» پس از اکران جنجالیِ فیلم کوتاه خود باعنوان «نمره اخلاق؛ صفر» (1933)، درابتدا میخواست فیلمی درباره «اوژن دیدونه» بسازد که پدرش (آنارشیستی بهنام «میگل آلمریدا») طیِ سال 1913 با او ارتباط داشت. پروژه البته بهسرانجام نرسید و تهیهکننده، فیلمنامهای را پیشنهاد کرد که درباره کارگران یک بارج (شناوری که برای ترابری اشیای بزرگ یا حجم نسبتاً زیادی از کالا یا مواد بر روی آب بهکار میرود) بود. داستان بازنویسی شد و حتی قرارداد توزیع فیلم را با شرکت Gaumont با بودجه یکمیلیون فرانک فرانسه منعقد کردند. «ویگو» از بسیاری تکنسینها و بازیگرانی که با او در «نمره اخلاق؛ صفر» همکاری کرده بودند؛ مانند «بوریس کافمن» (فیلمبردار) و «ژان دِسته» (بازیگر) مجدد استفاده کرد. داستان درباره روزهای ابتدای یک ازدواج است: ملاح جوانی (ژان) با یک دختر زیباروی ساده و روستایی (ژولیت) ازدواج میکند. مشایعتکنندگان، عروس و داماد را که رهسپار سفرند، تا نزدیکی ساحل همراهی میکنند؛ اما همه غمگین، ساکت و سیاهپوشاند. سفر دریایی (ماهعسل) زوج آغاز میشود؛ اما شوروحال اولیه سریعاً فروکش میکند و ملال جای آن هیجان را میگیرد. اینجاست که وسوسه تجربههای نو شکل میگیرد و همین، روابط زوج را خراب میکند. بسیاری از منتقدان، از این فیلم بهعنوان یکی از بهترین فیلمهای تمام دوران یاد میکنند. این اثر که بعضیها آنرا مرز بین رئالیسم و سورئالیسم میدانند، نقدیست بر جامعه اروپای آندوران و کار چنان پایان تلخی داشت که تهیهکننده، درخواست کرد صحنههایی در انتها و کل اثر تغییر کند که به چالش او و کارگردان انجامید و درنهایت، فیلم در دو نسخه با زمانهای متفاوت و تغییرات مشخصی منتشر شد. شیوههای فیلمبرداری و افکتهای بهکاررفته در آن، نسبت به زمان خود پیشرو بوده و حتی هنوزهم میطلبد تا خوانشی تازه از این شاهکار داشته باشیم.