برای او که «اسطوره» برایش کم بود
رضا خسروی: شاید چنانچه لقبی بالاتر از «اسطوره» در ورزش کشورمان وجود داشت و تنها یکنفر میتوانست آن عنوان را بهنام خود کند، او مردی بود که کلکسیونی از «رکوردها» و «بهترینها» را بهخود اختصاص داده بود. صبح دومینروز از آخرینماه تابستان پرحادثه و داغ ۱۴۰۴ با خبر درگذشت امامعلی حبیبی عضو تالار مشاهیر فدراسیون جهانی کشتی سابق (FILA) و اتحادیه جهانی کشتی فعلی (United World Wrestling) ملقب به «ببر مازندران» برای ایران زخمی شروع شد. مخترع فنون «سرو تَه یک»، «یک، دست و یک پا» و «فن حبیبی» که کشتی را زیرنظر «ننهبیگُم» معلم قرآنیاش در مکتبخانه شروع کرده بود، در ۹۶سالگی ایستاده و باشکوه دعوت فرشته مرگ را لبیک گفت. امامعلی حبیبی ۵ خردادماه سال ۱۳۱۰ در روستای درزیکلای شهر بابل متولد شد. ورزش را با کشتی محلی لوچو آغاز کرد و سپس یادگیری فنون کشتی را در سال ۱۳۳۱ در پادگان گرگان و در شهر قائمشهر زیرنظر اسکندر علیآبادی پی گرفت. در ۱۲ سالگی پدر خود را از دست داد و بههمراه مادر و برادرانش به شهر شاهی (قائمشهر امروزی) رفت تا در خانه خواهرش ساکن شود. درآنشهر در مغازه آهنگری با روزی پنجریال اجرت مشغولبهکار شد و پسازمدتی در کارخانه نساجی قائمشهر استخدام شد و در باشگاه همان کارخانه زیرنظر اسکندر متولی، تمرین کشتی را شروع کرد. پس از قهرمانی در مسابقههای انتخابی مازندران در سال ۱۳۳۲ در رقابتهای قهرمانی کشور شرکت کرد و عنوان چهارم وزن ۷۲ کیلوگرم را بهدست آورد. سال ۱۳۳۳ هم به مقام چهارم رسید ولی با قهرمانی در سالهای ۱۳۳۵ و ۱۳۳۷ در تهران، ۱۳۳۸ در شیراز و ۱۳۳۹ در رشت قهرمان کشور شد و برای شرکت در اولین تورنمنت خارجازکشور خود عازم رقابتهای بینالمللی ترکیه شد ولی در وزن ۶۷ کیلوگرم به موفقیتی دست نیافت. بازیهای المپیک ۱۹۵۶ ملبورن اوج درخشش ببر مازندران بود که علیرغم تب شدید مدال طلای اینرویداد بزرگ را در وزن ۶۷ کیلوگرم بهدست آورد. امامعلی حبیبی در مسابقات جهانی تهران در سال ۱۹۵۹ دو تن از بزرگان کشتی دنیا بالاوادزه از شوروی سابق و اسماعیل اوغان از ترکیه را مجموعاً در کمتر از سهدقیقه ضربهفنی کرد. در دوران حضور در عرصه کشتی به سریعترین کشتیگیر جهان معروف شد و در سال ۱۹۶۱ در رقابتهای جهانی یوکوهاما بالاتر از موروزوف از شوروی و کانهکو از ژاپن برای دومینبار روی سکوی نخست جهان ایستاد. دراینسال تیم کشتی ایران به مقام قهرمانی دست یافت. حبیبی با کسب مدال طلای رقابتهای جهانی ۱۹۶۲ تولیدو برای همیشه از دنیای دایره طلایی خداحافظی کرد. وی علاوهبر ۴ طلای جهان و المپیک موفق به کسب مدال طلای بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ توکیو شد. وی پس از پایان دوره قهرمانی مدتی به مربیگری پرداخت ولی پسازآن وارد عالم سیاست شد و در دورهای هم بهعنوان نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی حضور داشت. بازیهای المپیک ۱۹۵۶ ملبورن اوج درخشش ببر مازندران بود که علیرغم تب شدید مدال طلای اینرویداد بزرگ را در وزن ۶۷ کیلوگرم بهدست آورد. امامعلی حبیبی در مسابقات جهانی تهران در سال ۱۹۵۹ دو تن از بزرگان کشتی دنیا بالاوادزه از شوروی سابق و اسماعیل اوغان از ترکیه را مجموعاً در کمتر از سهدقیقه ضربهفنی کرد. در دوران حضور در عرصه کشتی به سریعترین کشتیگیر جهان معروف شد و در سال ۱۹۶۱ در رقابتهای جهانی یوکوهاما بالاتر از موروزوف از شوروی و کانهکو از ژاپن برای دومینبار روی سکوی نخست جهان ایستاد. دراینسال تیم کشتی ایران به مقام قهرمانی دست یافت. حبیبی با کسب مدال طلای رقابتهای جهانی ۱۹۶۲ تولیدو برای همیشه از دنیای دایره طلایی خداحافظی کرد. وی علاوهبر ۴ طلای جهان و المپیک موفق به کسب مدال طلای بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ توکیو شد. وی پس از پایان دوره قهرمانی مدتی به مربیگری پرداخت ولی پسازآن وارد عالم سیاست شد و در دورهای هم بهعنوان نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی حضور داشت. جذابترین شاخصه فنی که از این نابغه جهان کُشتی بهعنوان یک آمار رؤیایی و دستنیافتنی ماندگار شده است؛ ثبت ۵۳ پیروزی از ۵۶ مسابقه رسمی با ضربهفنی بود! در تجلیل و ستایش اعجوبه تکرارنشدنی تاریخ جهان کُشتی باید از شعر شیخ اَجل سعدی شیراز کمک گرفت که فرمود: «صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را/ تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید». سرعت برقآسای ببر مازندران در اجرای فنونی که خود صاحب آن بود، دلیلی شد تا فدراسیون جهانی FILA بهفکر کاهش زمان در رقابتهای کُشتی بیافتد. حبیبی از نوابغی بود که به کُشتی روح و هویت داد و گزاف نیست اگر بگوییم او در کشتی صاحبسبک و مؤلف بود. وی زندگی در سرزمین مادری را به سکونت در ینگهدنیا و اروپا و کشورهایی که تخصص و دانش او را میخواستند ترجیح داد و این فقط یک دلیل داشت؛ عِرقِ به وطن. او در اوج بیتوجهیها و ناملایماتی که بهواسطه حضورش در مجلس شورای ملی دوران پهلوی دوم بهعنوان نماینده مردم بابل و نقشآفرینی در چهار فیلم سینمایی که قبلازانقلاب در آنها داشت میدید؛ یکوجب از خاک کشورش را به دلارها و پیشنهادهای وسوسهانگیز خارجیها نداد. شاید لازم به یادآوری باشد حضور این پهلوان نامی ایرانزمین در مجلس بهعنوان نماینده مردم شهرش بابل، تسریع در کارهایی مانند انتقال مرکزیت مخابرات استان به بابل و همچنین آسفالت کلیه خیابانهای بابل و لولهکشی آب شرب شهر بابل و ساخت پل حبیبی و جاده بابل به درزیکلای بود. او مثل خیلی از ورزشکارانی که حضور در سیاست و ورزش را برای کمک به مردمشان انتخاب کرده بودند وارد اینمسیر شد؛ پس لزوماً وابستگی شدید به حکومت وقت نداشت! هرچند در کشتی ایران نام جهانپهلوان غلامرضا تختی ماندگارتر است و بیشتر او را نماد کشتی معرفی میکنند اما امامعلی حبیبی هم در همان ردیف قرار میگیرد و با آن همان افتخارات و رکوردها و بهترینها، بیش از یک اسطوره برای ورزش ایران اعتبار و آبرو خریده است.مهر